Όταν η θάλασσα βγαίνει στην ακτή κινδυνεύουν τα σπίτια

 Παγκόσμια Ημέρα Δασοφύλακα

Η Παγκόσμια Ημέρα Δασοφύλακα (World Ranger Day) έχει θεσπιστεί από την UNESCO να γιορτάζεται στις 31 Ιουλίου για να τιμήσει τους Δασοφύλακες που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του και για να τιμήσει το έργο που κάνουν οι Δασοφύλακες για την προστασία της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του κόσμου.

Ας ευχηθούμε όλοι μας, στους Δασοφύλακες, τους Θηροφύλακες, τους Πυροσβέστες και όλους αυτούς που προστατεύουν τα δάση μας, υγεία και καλή δύναμη για να μπορούν να συνεχίζουν το έργο τους, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις θυσίες τους.

*kentayros.

 Κλιματικό SOS εκπέμπουν 14.000 επιστήμονες - Τι προκύπτει από τη νέα έκθεση

Μπορεί η επιστημονική σε ποσοστό 90% να έχει αποδεχθεί την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής και την ανθρώπινη δραστηριότητα ως υπεύθυνη για αυτή την εξέλιξη αλλά οι μεμονωμένες κάθε φορά αναφορές κάποιων επιστημόνων πολλές φορές μοιάζουν με φωνές βοώντος εν τη ερήμω. Ίσως όμως οι φωνές περίπου 14 χιλιάδων επιστημόνων που συνυπογράφουν μια νέα έκθεση για την κλιματική αλλαγή να προκαλέσει τον απαραίτητο για την περίσταση θόρυβο.

Η έκθεση που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «BioScience» καταγράφει τις εξελίξεις των τελευταίων δύο ετών σε μια σειρά από τομείς που συνδέονται άμεσα αλλά και έμμεσα τόσο με την εξέλιξη του φαινόμενου όσο και με τις δυνατότητες που υπάρχουν για να το σταματήσουμε.

Σύμφωνα με την έκθεση, την οποία επικαλείται το Naftemporiki.gr, παρά τις προσπάθειες περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα βρισκόμαστε αυτή την στιγμή σε επίπεδα ρεκόρ εκπομπής του βλαβερού αερίου στην ατμόσφαιρα. Ο αέρας στον πλανήτη είναι πιο μολυσμένος από όσο πότε πριν. Οι παγετώνες βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τήξης από τότε που ξεκίνησαν οι σχετικές καταγραφές πριν από 71 έτη. Ταυτόχρονα η ανθρωπότητα με βάση το παγκόσμιο ακαθάριστο εθνικό προϊόν βρίσκεται στην πλουσιότερη κατάσταση της ιστορίας της και άρα αν υπάρχει πραγματική θέληση μπορούν να υλοποιηθούν ουσιαστικά μέτρα επίλυσης του προβλήματος.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η μόλυνση είναι τόσο μεγάλη που παρά το γεγονός ότι για ένα περίπου χρόνο λόγω της πανδημίας υπήρξε κολοσσιαίας έκτασης διακοπή της κάθε είδους χρήσης μεταφορικών μέσων δεν υπήρξε καμία ουσιαστική βελτίωση στους δείκτες μόλυνσης της ατμόσφαιρας και επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Σημειώνουν ότι πρέπει να υπάρξουν δομικές μεταβολές στον τρόπο μετακίνησης των ανθρώπων αλλά και της κατανάλωσης ενέργειας γενικότερα μεταβολές που περνούν όμως μόνο μέσα από πολιτικές παρεμβάσεις και αποφάσεις.

Η έκθεση καταγράφει την αύξηση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και την αύξηση της χρηματοδότησης με στόχο την μετάβαση από την χρήση των ορυκτών καυσίμων σε πιο φιλικά στην ατμόσφαιρα καύσιμα. Όμως αυτές οι προσπάθειες σύμφωνα με την έκθεση είναι ακόμη ανεπαρκείς για να βοηθήσουν την επίλυση του προβλήματος. Στην έκθεση σημειώνεται επίσης η καταστροφή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου που έχει ως αποτέλεσμα να έχει υπάρξει αντιστροφή του ρόλου του και πλέον να εκπέμπει περισσότερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα από όσες απορροφά.

Οι επιστήμονες που συνυπογράφουν την έκθεση αναφέρουν ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα δραστικές και σε μεγάλου εύρους αποφάσεις. Η επιβολή πολύ υψηλών προστίμων για την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα, η απαγόρευση της χρήσης ορυκτών καυσίμων, η αποκατάσταση και προστασία κρίσιμων οικοσυστημάτων του πλανήτη για την διατήρηση της βιοποκιλότητας είναι ορισμένες από τις προτάσεις που κάνουν οι επιστήμονες για μπορέσουν να υπάρξουν σαφή αποτελέσματα αντιστροφής της κατάστασης.

*greanagenda

 Όχι, δεν τρελάθηκε ο καιρός. Οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις είναι τέτοιες που θα κάνουν τη ζωή μας στον πλανήτη γη, κόλαση

Χιόνι και παγετός στη Βραζιλία έπειτα από 64 χρόνια!

Χιόνισε και το «έστρωσε» σε πολλές πόλεις της χώρας.

Σφοδρές χιονοπτώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες πλήττουν τη νότια Βραζιλία το τελευταίο διάστημα. Την τελευταία φορά που μια χιονοθύελλα έπληξε τη Βραζιλία ήταν το 1957. Τότε στην πολιτεία της Σάντα Καταρίνα το χιόνι ξεπέρασε το 1,3 μ.

43 πόλεις καλύφθηκαν με χιόνι

Σύμφωνα με τη μετεωρολογική υπηρεσία Climatempo, τουλάχιστον σε 43 πόλεις χιόνισε ή έπεσε χιονόνερο. Το θέαμα ήταν πρωτόγνωρο και γέμισε χαρά κυρίως τις μικρότερες ηλικίες.

Σύμφωνα με το μετεωρολογικό Ινστιτούτο της Βραζιλίας οι χαμηλές θερμοκρασίες αναμένεται να συνεχιστούν μέχρι τις αρχές Αυγούστου και ίσως σχηματιστεί πάγος στις πολιτείες του Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ, του Σάο Πάολο, του Μίνας Ζεράις και του Γκόιας.

* ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

 Eκεί που καίγονται άνθρωποι και δάση.... φυτρώνουν αυθαίρετα

 "Σώστε το Πλατανόδασος Σπερχειού"

Το παραποτάμιο δάσος μας απειλείτε με αφανισμό

Ο ΜΥΚΗΤΑΣ CERATOCYSTIS PLATANI ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκαν πολλαπλά κρούσματα κατά μήκος του Σπερχειού ποταμού της ασθένειας «μεταχρωματικό έλκος πλατάνου» που προκαλείται από τον μύκητα Ceratocystis platani και έχει νεκρώσει χιλιάδες δένδρων πλατάνου της χώρας.

Ο ανατολικός πλάτανος (Platanus orientalis) αποτελεί κυρίαρχο είδος της παρόχθιας βλάστησης του Σπερχειού ποταμού δημιουργώντας κατά τόπους πανέμορφα πλατανοδάση, τα οποία όμως είναι ιδιαίτερα ευπαθή στον μύκητα C. platani. Η εμφάνιση του μύκητα στην περιοχή, αποτελεί μεγάλη απειλή για τα φυσικά οικοσυστήματα του πλατάνου και αν δεν ληφθούν έγκαιρα αποτελεσματικά μέτρα για τον περιορισμό του παθογόνου σε μερικές δεκαετίες το μέγεθος της καταστροφής θα είναι τεράστιο και το πλατανόδασος του Σπερχειού κινδυνεύει με αφανισμό.

Ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, Κοιλάδας Σπερχειού και Μαλιακού Κόλπου (Φ.Δ.), προκειμένου να συμβάλλει στην ανάσχεση της επέκτασης του παθογόνου, πέρα από τα προληπτικά μέτρα όπως ενημέρωση πολιτών και υπηρεσιών, έχει εντείνει τις εποπτεύσεις στην περιοχή ευθύνης του για εντοπισμό τυχόν νέων προσβολών με παράλληλη ενημέρωση των αρμόδιων υπηρεσιών.

Η έγκαιρη εφαρμογή των μέτρων πιστεύουμε θα αποτρέψει τη μεγάλη οικολογική καταστροφή που θα έχει άμεσες συνέπειες και στην τοπική κοινωνία. Ήδη πραγματοποιήθηκαν ορισμένες εργασίες εξάλειψης ή/και περιορισμού του παθογόνου στην εν λόγω εστία προσβολής από το Ινστιτούτο Μεσογειακών & Δασικών Οικοσυστημάτων του ΕΛ.Γ.Ο. «ΔΗΜΗΤΡΑ» (Δρ. Π. Τσόπελας και Ν. Σουλιώτη) σε συνεργασία με το Δασαρχείο Σπερχειάδας και τον Φ.Δ.. Παρακάτω δίνονται σημαντικές πληροφορίες για τον μύκητα C. platani, τους τρόπους μετάδοσής του καθώς και για τα μέτρα καταπολέμησής του.

Εισαγωγή

Ο μύκητας Ceratocystis platani προκαλεί την ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου, η οποία είναι μία από τις σημαντικότερες ασθένειες δασικών δένδρων καθώς έχει τη δυνατότητα να νεκρώσει πλατάνια οποιουδήποτε μεγέθους και ηλικίας.

Η ασθένεια εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ (1935), ενώ στην Ευρώπη εισήχθη την δεκαετία του 1940 (Ιταλία και Γαλλία), προσβάλλοντας κυρίως δένδρα σφενδαμνόφυλλου πλατάνου (Platanus x acerifolia Willd), τα οποία είχαν φυτευτεί ως καλλωπιστικά. Προσβολή σε φυσικούς πληθυσμούς του ανατολικού πλατάνου (Platanus orientalis L.) παρατηρήθηκε μόνο στη Σικελία (Panconesi 1999).

Στην Ελλάδα ο μύκητας εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2003 και έχει εισαχθεί κατά πάσα πιθανότητα με πολλαπλασιαστικό υλικό από την Ιταλία, χωρίς να αποκλείεται όμως η είσοδός του με κάποιο μολυσμένο μηχάνημα ή εργαλείο ή ακόμα και με ξύλο από προσβεβλημένα δένδρα που χρησιμοποιήθηκε ως υλικό συσκευασίας (Tsopelas & Angelopoulos 2004, Ocasio-Morales κ.ά. 2007). Από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα έχει νεκρώσει χιλιάδες άτομα πλατάνου καταστρέφοντας φυσικά οικοσυστήματα αλλά και σημαντικό αριθμό ατόμων πλατάνου σε κατοικημένες περιοχές της χώρας.

Καταγράφηκε για πρώτη φορά στο Ν. Μεσσηνίας και στη συνέχεια εντοπίστηκε και σε άλλες περιοχές της Δυτικής Πελοποννήσου, νεκρώνοντας χιλιάδες δένδρων πλατάνου. Το 2010 διαπιστώθηκε για πρώτη φορά στην Ήπειρο και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και σε άλλες περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Ελλάδας (Νομοί Τρικάλων, Καρδίτσας, Ευρυτανίας), με πιο πρόσφατη εμφάνιση στην περιοχή της Γραβιάς και τελευταία στο πλατανόδασος του Παλιουρίου στον Σπερχειό ποταμό.

Τρόποι διάδοσης του μύκητα

Ο μύκητας Ceratocystis platani προσβάλει μόνο είδη του γένους Platanus. Ο ανατολικός πλάτανος (Platanus orientalis) που απαντάται στα φυσικά οικοσυστήματα της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα ευπαθής στην ασθένεια και προκειμένου να μην αφανιστεί ολοκληρωτικά το είδος, είναι απαραίτητο να ληφθούν προληπτικά μέτρα για την αποτροπή της επέκτασης του παθογόνου.

Πιο συγκεκριμένα, ο μύκητας C. platani εισέρχεται στους ιστούς των φυτών από πληγές στον κορμό στα κλαδιά ή στις ρίζες τους. Σε κάθε εστία προσβολής, το παθογόνο διαδίδεται υπογείως από τα προσβεβλημένα δένδρα στα γειτονικά υγιή με την επαφή και αναστόμωση των ριζών τους (Panconesi 1999). Αυτός ο τρόπος διάδοσης της ασθένειας είναι πολύ συχνός σε φυσικά οικοσυστήματα πλατάνου κατά μήκος ποταμών και χειμάρρων, όπου τα δένδρα αναπτύσσονται το ένα δίπλα στο άλλο με το ριζικό τους σύστημα να έρχεται σε επαφή.

Σε ποταμούς και χείμαρρους ο μύκητας διαδίδεται προς τα κατάντη με κορμούς και κλαδιά προσβεβλημένων νεκρών δένδρων, που σπάζουν και μεταφέρονται με το υδάτινο ρεύμα. Έτσι, δημιουργούνται νέες προσβολές στην παραποτάμια βλάστηση από πληγές στο κατώτερο τμήμα του κορμού και των ριζών.

Ο βασικότερος τρόπος διασποράς του μύκητα σε μεγάλες ή μικρότερες αποστάσεις είναι οι ανθρώπινες δραστηριότητες και συγκεκριμένα:

 με τη χρήση μολυσμένου πολλαπλασιαστικού υλικού ή ξύλου από προσβεβλημένα άτομα σαν υλικό συσκευασίας

 με τη χρήση εκσκαπτικών μηχανημάτων σε ποτάμια ή δρόμους όπου υπάρχουν εστίες προσβολής, τα οποία γίνονται φορείς του μύκητα με την μεταφορά μολυσμένου χώματος που παραμένει προσκολλημένο σε αυτά, δημιουργώντας νέες εστίες

 με τη χρήση εργαλείων κλάδευσης και υλοτομίας των δένδρων εάν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα κατά την χρήση τους, καθώς ακόμη και το πριονίδι που προκύπτει από την υλοτομία μπορεί να μεταφερθεί σε μεγάλες αποστάσεις με τον άνεμο, με διερχόμενα αυτοκίνητα ή ακόμη και με το νερό των ποταμών.

Επισημαίνεται ότι ο μύκητας επιβιώνει και στο ξύλο των νεκρών δένδρων για μεγάλα χρονικά διαστήματα και επίσης μπορεί να επιβιώσει υπό μορφή σπορίων, στο νερό ποταμών και στο έδαφος.

Καταπολέμηση του μύκητα και μέτρα διαχείρισης αντιμετώπισης της ασθένειας

H καταπολέμηση του μύκητα είναι δύσκολη και αναποτελεσματική ιδιαίτερα όταν οι εστίες προσβολής καταλαμβάνουν μεγάλες εκτάσεις στα φυσικά οικοσυστήματα πλατάνου κατά μήκος ποταμών και χειμάρρων, γι’ αυτό επιβάλλεται:

 Έγκαιρη διάγνωση της ασθένειας

 Λήψη προληπτικών μέτρων ανάσχεσης της επέκτασης του παθογόνου, όπως:

• Ενημέρωση πολιτών και υπηρεσιών που σχετίζονται με Δημόσια έργα (ΟΤΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ) για τον κίνδυνο διάδοσης της ασθένειας.

• Φυτοϋγειονομικοί έλεγχοι για έγκαιρη διάγνωση νέων εστιών προσβολής, καθώς σε μικρές εστίες προσβολής μπορεί να γίνει εκρίζωση του μύκητα.

• Έλεγχοι φυτωρίων διακίνησης πολλαπλασιαστικού υλικού.

• Χρήση ανθεκτικών υβριδίων στο παθογόνο σε νέες φυτεύσεις.

Πέρα από τα παραπάνω για την αντιμετώπιση της ασθένειας σε περιοχές που έχει εντοπιστεί ο μύκητας εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 119999 ΚΥΑ (ΦΕΚ 1454/Β΄/22-9-2004) «Μέτρα επείγοντος χαρακτήρα για τον περιορισμό και την εξάλειψη του επιβλαβούς οργανισμού C. platani που προκαλεί την ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου», στην οποία περιγράφονται αναλυτικά τα μέτρα που πρέπει να εφαρμόσουν οι αρμόδιες αρχές στις υπάρχουσες εστίες προσβολής. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

 Καταγραφή των εστιών προσβολής τόσο στα φυσικά οικοσυστήματα όσο και κατοικημένες περιοχές και χαρτογράφησή τους με ορισμό εστιακής ζώνης ακτίνας 100μ. και περιφερειακής ζώνης προστασίας ακτίνας τουλάχιστον 1000μ. από την εστία προσβολής.

 Στις παραπάνω περιοχές αποφυγή ανεξέλεγκτης κοπής πλατάνων ή πλήγωμα του κορμού τους, χωματουργικών δραστηριοτήτων ή άλλων εργασιών (γεωργικών κλπ) που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην διασπορά του μύκητα, και μόνο μετά από άδεια της Δασικής Υπηρεσίας.

 Στις υπάρχουσες εστίες προσβολής απομάκρυνση και καταστροφή των μολυσμένων δένδρων (κοπή και καύση) και απολύμανση όλων των εργαλείων και μηχανημάτων πριν την απομάκρυνσή τους από την περιοχή, με ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών.

Ο ΦΔ καλεί όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ή/και ιδιώτες σε δια ζώσης συναντήσεις με τα μέλη του, είτε στα γραφεία του ΦΔ είτε στο τόπο διαμονής τους ώστε αφενός μεν να αναδειχτεί η σοβαρότητα του προβλήματος, αφετέρου να υποδειχτεί ο τρόπος αναγνώρισης των προσβεβλημένων δέντρων, ώστε να είναι σε θέση να δράσουν ή να ενημερώσουν τις αρμόδιες αρχές σε περίπτωση εντοπισμού της ασθένειας. Ας σημειωθεί ότι δεν κινδυνεύουν μόνο τα πλατάνια στο πλατανόδασος, αλλά και όλα τα πλατάνια της περιοχής (σε πλατείες, δρόμους κ.λ.π.).

Πηγή: Ινστιτούτο Μεσογειακών & Δασικών Οικοσυστημάτων ΕΛ.Γ.Ο. «ΔΗΜΗΤΡΑ» (www.fria.gr/platanos)

 Αυτές είναι οι δέκα πιο ρυπογόνες βιομηχανικές μονάδες στην Ελλάδα

Τρία διυλιστήρια και δύο τσιμεντοβιομηχανίες στην λίστα, στο ίδιο κλαμπ και τέσσερις μονάδες φυσικού αερίου και λιγνίτη της ΔΕΗ.

Τα τρία διυλιστήρια της χώρας των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο και την Ελευσίνα και της Motor Oil στην Κόρινθο, οι τσιμεντοβιομηχανίες ΤΙΤΑΝ και Lafarge, η μονάδα του Αλουμινίου της Ελλάδας στην Βοιωτία και οι τέσσερις σταθμοί της ΔΕΗ σε Άγιο Δημήτριο, Καρδιά, Λαύριο και Μεγαλόπολη 4 φιγουράρουν στην λίστα με τις μεγαλύτερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου για το 2020.

Σύμφωνα με την έκθεση της δεξαμενής σκέψης «Τhe Green Tank», παρατηρούνται σοβαρές αλλαγές στην κατάταξη των ρυπογόνων βιομηχανιών σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο που η μονάδα του Αγίου Δημητρίου της ΔΕΗ ήταν η πιο βρώμικη στην χώρα. Μάλιστα το 2013 ήταν και από τις πιο ρυπογόνες και στην ΕΕ με συνολικές εκπομπές 13,1 εκ. CO2 καθώς πέρσι εξέπεμψε κατά 70% λιγότερο (3,87 εκ. τόνους).

Όπως επισημαίνεται από τους μελετητές της έκθεσης, το 2020 ήταν η πρώτη χρονιά για την περίοδο 2013-2020 που στο ίδιο «κλαμπ» συγκαταλέγονται και δύο μονάδες φυσικού αερίου της ΔΕΗ και της Μυτιληναίος.

Η γεωγραφική κατανομή των εγκαταστάσεων με τις περισσότερες εκπομπές το 2020 παρατηρείται στην Κεντρική και Νότιο Ελλάδα και ειδικότερα στις περιφερειακές ενότητες Αττικής, Βοιωτίας και Κορίνθου. Οι τρεις αυτές ενότητες παίρνουν τα σκήπτρα από τη Δυτική Μακεδονία και την Αρκαδία, οι οποίες επιβαρυνόταν από τα λιγνιτικά φουγάρα της ΔΕΗ όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η έκθεση αξιοποιεί τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, αναλύονται οι μεταβολές στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε παραγωγή ηλεκτρισμού & θερμότητας, βιομηχανία και αερομεταφορές κατά τις τρεις πρώτες φάσεις του ΣΕΔΕ (2005-2020) σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης για τα πρώτα 15 χρόνια λειτουργίας του ΣΕΔΕ αναδεικνύουν την αποτελεσματικότητα του εργαλείου στον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, η οποία θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη αν δεν μοιραζόταν τόσο μεγάλος αριθμός δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών στις ενεργοβόρες βιομηχανίες της Ευρώπης.

Ειδικότερα, από την ανάλυση των στοιχείων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο προκύπτει ότι:

Οι εκπομπές του ΣΕΔΕ μειώθηκαν κατά 42.3% από το 2005 μέχρι το 2020, ελάχιστα χαμηλότερα από τον προηγούμενο στόχο της ΕΕ για το 2030 (-43%), αναδεικνύοντας έτσι τη χαμηλή φιλοδοξία που επεδείκνυε η ΕΕ ως τώρα αλλά και τις δυνατότητες του ΣΕΔΕ να συμβάλλει στην κλιματική πρόοδο.

Η μείωση επιτεύχθηκε κυρίως λόγω της μεγάλης πτώσης των εκπομπών στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρισμού & θερμότητας και κυρίως του λιγνίτη και του λιθάνθρακα, ενώ οι εκπομπές της βιομηχανίας διατηρήθηκαν σχεδόν σταθερές για όλο το διάστημα λόγω του πλήθους των δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών που της κατανεμήθηκαν.

Εξαίρεση αποτελεί το τελευταίο έτος της πανδημίας κατά το οποίο εκτός από την ηλεκτροπαραγωγή υπήρχε σημαντική μείωση και στους τομείς της βιομηχανίας και των αερομεταφορών.

Συγκεκριμένα η Ελλάδα:

Είχε την τρίτη καλύτερη επίδοση στην ΕΕ καθώς οι εκπομπές των τομέων του ΣΕΔΕ συρρικνώθηκαν κατά 56.3% το 2020 σε σχέση με το 2005. Μόνο η Δανία (-58,3%) και η Εσθονία (-56,4%) είχαν ελαφρά καλύτερες επιδόσεις.

Η μείωση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη συρρίκνωση της ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη ειδικά την τελευταία διετία, η οποία το 2020 εξέπεμψε 14 εκατ. τόνους CO2 λιγότερο σε σχέση με το 2018. Έτσι το 2020 η Ελλάδα εμφάνισε τη μεγαλύτερη ποσοστιαία μείωση των εκπομπών από στερεά ορυκτά καύσιμα ανάμεσα στις λιγνιτοπαραγωγές χώρες της ΕΕ σε σχέση με το 2005 (-78,9%).

Ωστόσο η μείωση των εκπομπών από λιγνίτη συνοδεύτηκε από αύξηση σε αυτές από ορυκτό αέριο (+44% το 2020 σε σχέση με το 2013) αλλά και από την εμφάνιση μονάδων ορυκτού αερίου στη λίστα με τους 10 μεγαλύτερους ρυπαντές στην Ελλάδα, το 2020, για πρώτη φορά από την έναρξη της 3ης φάσης του ΣΕΔΕ το 2013.

Το 2020 ήταν η πρώτη χρονιά που οι εκπομπές από την ενεργοβόρο βιομηχανία (11,5 εκατ. τόνοι) ξεπέρασαν αυτές από λιγνίτη (9,2 εκατ. τόνοι).

«Η απολιγνιτοποίηση ωθεί τη χώρα στην κλιματική πρωτοπορία. Για να εδραιωθεί ωστόσο η κλιματική πρόοδος, η Ελλάδα πρέπει να περιορίσει τη χρήση ορυκτού αερίου και να στηρίξει έμπρακτα την πράσινη στροφή της ενεργοβόρου βιομηχανίας. Στην επικείμενη αναθεώρηση της Οδηγίας για το ΣΕΔΕ, είναι αναγκαίες γενναίες μεταρρυθμίσεις που θα συμβάλλουν καθοριστικά στη μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% το 2030 σε σχέση με το 1990, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο», δήλωσε ο Νίκος Μάντζαρης, αναλυτής πολιτικής για τη δεξαμενή σκέψης The Green Tank

*e-sterea.gr

Νύχτες καλοκαιριού στη Λαμία...

 Εξαπλασιάστηκαν οι άνθρωποι που βρίσκονται πλέον «σε συνθήκες σχεδόν λιμού» Ένοπλες συρράξεις, η πανδημία του νέου κορωνοϊού και η κλιματική αλλαγή οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση.

Η πείνα στον κόσμο επιδεινώθηκε σε τρομακτικό βαθμό το 2020, εξαιτίας συνδυασμού παραγόντων, με τους εξαπλάσιους ανθρώπους σε σύγκριση με το 2019 να βρίσκονται πλέον «σε συνθήκες σχεδόν λιμού», αποκαλύπτει έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης Oxfam που δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα.

Σε αυτή την κατάσταση βρέθηκαν έτσι πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι.

Συνολικά, 155 εκατομμύρια άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με διατροφική ανασφάλεια, με άλλα λόγια δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν επαρκή ποσότητα τροφής, σύμφωνα με την έκθεση. Ο αριθμός αυτός είναι «ίσος με τον πληθυσμό της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου μαζί» κι είναι αυξημένος κατά 20 εκατομμύρια σε σύγκριση με το 2019.

Αιτία, το «εκρηκτικό κοκτέιλ» που δημιούργησαν «οι ένοπλες συρράξεις, η πανδημία του νέου κορωνοϊού και η κλιματική αλλαγή». Εάν δεν αναληφθεί «άμεσα δράση», ως το τέλος της χρονιάς θα πεθαίνουν από πείνα 11 άνθρωποι κάθε λεπτό. Πρόκειται για αριθμό «υψηλότερο από αυτόν της τρέχουσας θνητότητας» της COVID-19, που είναι «επτά άνθρωποι (νεκροί) το λεπτό», τονίζει η ΜΚΟ.

Οι ένοπλες συρράξεις παραμένουν μολαταύτα «η κύρια αιτία του λιμού αφότου εκδηλώθηκε η πανδημία», ώθησαν «πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους σε συνθήκες που προσιδιάζουν σε λιμό, δηλαδή εξαπλάσιους» από ό,τι το 2019, σύμφωνα με την Όξφαμ.

Η Εκτελεστική Διευθύντρια της Oxfam Gabriela Bucher είπε:

« Σήμερα, η αδιάκοπη σύγκρουση πάνω από την οικονομική κατάρρευση του COVID-19 και μια επιδεινούμενη κλιματική κρίση, ώθησε περισσότερους από 520.000 ανθρώπους στο χείλος της πείνας. Αντί να καταπολεμήσουν την πανδημία, τα πολεμικά κόμματα πολέμησαν το ένα το άλλο, προσφέροντας συχνά το τελευταίο πλήγμα σε εκατομμύρια που έχουν ήδη πληγεί από καιρικές καταστροφές και οικονομικά σοκ ».

Παρά την πανδημία, οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 51 δισεκατομμύρια δολάρια – αρκετά για να καλύψουν έξι και μισό φορές αυτό που λέει ο ΟΗΕ ότι πρέπει να γίνει για να σταματήσει τους ανθρώπους να πεινούν. Εν τω μεταξύ, οι συγκρούσεις και η βία έχουν οδηγήσει στον υψηλότερο αριθμό εσωτερικών εκτοπισμών, αναγκάζοντας 48 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στα τέλη του 2020 .

Εν τω μεταξύ, ο πλούτος των 10 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο αυξήθηκε κατά 413 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι – 11 φορές το εκτιμώμενο κόστος του ΟΗΕ για παγκόσμια ανθρωπιστική βοήθεια.

Ανάμεσα στις εστίες ακραίου λιμού που κατονομάζει η οργάνωση, το Αφγανιστάν, η Υεμένη, η περιοχή του Σαχέλ στη δυτική Αφρική, το Νότιο Σουδάν και η Βενεζουέλα, μεταξύ άλλων είδαν την κατάσταση να επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο το 2020.

Ανάμεσα στα 155 εκατ. ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κατάσταση διατροφικής κρίσης, οι δύο στους τρεις ζουν σε χώρες όπου μαίνονται πόλεμοι ή εκτυλίσσονται συγκρούσεις.

Σε αυτό προστίθεται «ο τεράστιος αντίκτυπος» των οικονομικών σοκ «που επιτάθηκαν από την πανδημία του νέου κορονοϊού και την επιδείνωση της κλιματικής κρίσης», με αποτέλεσμα «δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι επιπλέον» να είναι αντιμέτωποι με «την πείνα».

Εν μέσω μαζικής ανεργίας, τα προβλήματα στην παραγωγή τροφίμων και στις αλυσίδες εφοδιασμού «προκάλεσαν αύξηση κατά 40% των τιμών των τροφίμων παγκοσμίως, τη μεγαλύτερη εδώ και πάνω από δέκα χρόνια», υπογραμμίζει η μη κυβερνητική οργάνωση.

Η Όξφαμ καλεί τις κυβερνήσεις «να χρηματοδοτήσουν» την πρωτοβουλία του ΟΗΕ για να εξασφαλιστεί η διατροφική ασφάλεια σε παγκόσμια κλίμακα και να υποστηρίξουν τη δημιουργία «παγκόσμιου ταμείου αφιερωμένου στην κοινωνική πρόνοια», ώστε να εξασφαλιστεί «ανθρωπιστική πρόσβαση σε εμπόλεμες ζώνες» και «να μη χρησιμοποιείται πλέον η πείνα σαν πολεμικό όπλο».

Η υπηρεσία του ΟΗΕ για τη Γεωργία και τα Τρόφιμα αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα τη Δευτέρα τη δική της έκθεση για την κατάσταση ως προς τη διατροφική ασφάλεια σε παγκόσμια κλίμακα.

*imerodromos

euforipediada

 Όταν η..... ''ανάπτυξη'' καλπάζει, η φύση εξαφανίζεται!

 Οι «εισβολείς» κυριεύουν τις θάλασσες

*Λαγοκέφαλος

Αυξητικές τάσεις στους πληθυσμούς του λαγοκέφαλου και του λεοντόψαρου, των δύο κύριων ειδών ψαριών-εισβολέων, καταγράφουν οι επιστήμονες στην Κρήτη. Η ιδιαιτερότητα στην περίπτωση του λαγοκέφαλου είναι η δυσκολία να αλιευθεί, όχι μόνο επειδή δεν είναι βρώσιμο ψάρι –αντίθετα είναι ιδιαίτερα τοξικό για τον άνθρωπο– αλλά επειδή καταστρέφει τα δίχτυα και τα παραγάδια, προκαλώντας ζημιά στην παράκτια αλιεία. Αντίθετα, για το λεοντόψαρο κερδίζουν σιγά σιγά έδαφος οι εκστρατείες υπέρ της αλίευσής του και της προσθήκης του στη μεσογειακή κουζίνα.

Η Νότα Περιστεράκη είναι βιολόγος – ιχθυολόγος στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων στο Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) στην Κρήτη και ασχολείται περισσότερο από μία δεκαετία με την υπόθεση των «εισβολικών ειδών» στις ελληνικές θάλασσες. «Το Ινστιτούτο ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες να δουλεύει σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με σκοπό τη χαρτογράφηση του λαγοκέφαλου και του λεοντόψαρου και την παρακολούθηση της αύξησης του πληθυσμού τους», εξηγεί στην εφημερίδα «Καθημερινή». «Ηδη από το 2013 είχαμε εκτιμήσει ότι οι πληθυσμοί των δύο ειδών στην Κρήτη και γενικά στο νότιο Αιγαίο ήταν σε φάση ανάπτυξης και τελικά επιβεβαιωθήκαμε ως προς την εκτίμησή μας. Ειδικά για τον λαγοκέφαλο, έχει σήμερα εξαπλωθεί ιδιαίτερα στην Κρήτη, στα νότια Δωδεκάνησα και σιγά σιγά στη νότια Πελοπόννησο».

Οι λαγοκέφαλοι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αλιευθούν. «Εχουν πολύ ισχυρά σαγόνια και κόβουν τα δίχτυα και τα παραγάδια. Σε αναλύσεις που πραγματοποιήσαμε στο στομάχι λαγοκέφαλων βρήκαμε ολόκληρα κομμάτια από δίχτυα, αγκίστρια κ.λπ. Αρα η εικόνα που εμείς αποκτούμε μέσω της οργανωμένης αλιείας είναι περιορισμένη. Από την άλλη πλευρά, καταγράφουμε την επίπτωση του λαγοκέφαλου στην αλιεία, ιδίως την ερασιτεχνική: δεν είναι μόνο οι ζημιές σε αλιευτικά εργαλεία αλλά και στα ίδια τα αλιεύματα, καθώς οι λαγοκέφαλοι τρώνε τα ψάρια που εγκλωβίζονται μαζί τους στα δίχτυα (το καταλαβαίνουμε γιατί έχουν ένα πολύ χαρακτηριστικό τριγωνικό φάγωμα, που θυμίζει ράμφος) πριν διαφύγουν από αυτά».

Στο ίδιο ερευνητικό πρόγραμμα το ΕΛΚΕΘΕ μελετά την τοξίνη του λαγοκέφαλου και τις εφαρμογές που αυτή μπορεί να έχει, αλλά και τρόπους σύλληψής του. «Στόχος μας είναι να βρούμε τρόπους άλλης αξιοποίησης της τοξίνης (για προϊόντα όπως καλλυντικά), ώστε να αποκτήσει αξία η αλίευσή τους. Ταυτόχρονα κατασκευάζουμε και δοκιμάζουμε αλιευτικά εργαλεία. Για παράδειγμα, ερευνούμε αν η φερορμόνη τα προσελκύει, ώστε να κατασκευάσουμε χημικές παγίδες ανάλογες με αυτές που ήδη χρησιμοποιούνται για άλλα είδη στα γλυκά νερά», εξηγεί η κ. Περιστεράκη.

*Λεοντόψαρο

Οσον αφορά το λεοντόψαρο, οι επιστήμονες καταγράφουν σημαντική αύξηση πληθυσμού. «Παρότι το λεοντόψαρο συνήθως ζει σε βραχώδη υποστρώματα, στην Κρήτη αλιεύεται πολύ με δίχτυα. Από ζωντανά ψάρια που μελετούμε σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φυσιολογίας Ιχθύων του Πανεπιστημίου Κρήτης, βλέπουμε ότι το λεοντόψαρο δύσκολα θα φάει κάτι άλλο εκτός από μικρά ψαράκια, δηλαδή γόνο – και αυτή είναι η ζημιά που προκαλεί στα άλλα είδη. Η μελέτη του είδους πάντως θα μας δώσει πολύτιμα στοιχεία για την αλληλεπίδρασή του με άλλα είδη».

Αντίθετα όμως με τον λαγοκέφαλο, το λεοντόψαρο είναι βρώσιμο (το δηλητήριό του βρίσκεται στα αγκάθια του, άρα το βασικό πρόβλημα είναι… στο καθάρισμα). «Κάνουμε και εμείς, όπως και άλλοι φορείς δράσεις για να τον γνωρίσει το κοινό, μέχρι και συνταγές. Αν αποκτήσει εμπορική αξία, αυτό θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί θα βοηθήσει στην αλίευσή του».

Το ερευνητικό πρόγραμμα για τον λαγοκέφαλο και το λεοντόψαρο ονομάζεται «Lionhare», χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ (επιχειρησιακό πρόγραμμα Αλιείας) και θα διαρκέσει έως την άνοιξη του 2023. Σε αυτό συμμετέχουν εκτός από το ΕΛΚΕΘΕ, που είναι ο συντονιστής, και τα πανεπιστήμια Πατρών και Κρήτης. «Φιλοδοξία μας είναι να χαρτογραφήσουμε και τα δύο είδη και τα σημαντικά ενδιαιτήματά τους, ώστε να προτείνουμε διαχειριστικές παρεμβάσεις», καταλήγει η κ. Περιστεράκη.

Οι επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον

Ο λαγοκέφαλος (Lagocephalus sceleratus) και το λεοντόψαρο (Pterois spp) αποτελούν τα τελευταία χρόνια ένα υπαρκτό πρόβλημα για τις ελληνικές θάλασσες, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του ερευνητικού προγράμματος (lionhare.hcmr.gr). Τα δύο είδη εισέβαλαν στα νερά της Μεσογείου από το Κανάλι του Σουέζ και η εξάπλωσή τους έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις σε πολλές περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου (ακτές της Λεβαντίνης, Κύπρος, Νότιο Αιγαίο, Κρήτη, Ν. Ιόνιο) με σημαντικές επιπτώσεις τόσο στη βιοποικιλότητα και στο θαλάσσιο περιβάλλον, όσο και στις τοπικές αλιείες.

Οπως επισημαίνει η ερευνητική ομάδα, η εμπορία του λαγοκέφαλου δεν επιτρέπεται, γιατί η κατανάλωσή του από τον άνθρωπο μπορεί να είναι θανατηφόρος, καθώς περιέχει μια επικίνδυνη νευροπαραλυτική τοξίνη στους ιστούς του. Επίσης, το είδος δεν έχει εχθρούς στη Μεσόγειο, γεγονός που του δίνει τη δυνατότητα να εξαπλώνεται με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς. Κοινά μέτρα για τον περιορισμό του πληθυσμού του δεν έχουν αποδώσει, γι’ αυτό είναι αναγκαία η μελέτη νέων καινοτόμων μεθόδων.

Αντίθετα το λεοντόψαρο, το οποίο εμφανίστηκε πιο πρόσφατα στις ελληνικές θάλασσες (2015), έχει ήδη εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την επικράτεια, ενώ έχει αναπτύξει μεγάλους πληθυσμούς στα νότια Δωδεκάνησα και στην Κρήτη. Είναι χωροκατακτητικό είδος και θεωρείται ένα από τα χειρότερα εισβολικά είδη, όσον αφορά τις επιπτώσεις του στην αυτόχθονη ιχθυοπανίδα, καθώς τρέφεται κυρίως με νεαρά άτομα αυτόχθονων ψαριών. Είναι ωστόσο βρώσιμο και μπορεί να καταναλωθεί άφοβα.

Γενικά, σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση iSea που έχει ασχοληθεί εκτενώς με το πρόβλημα των ξενικών ειδών, η Μεσόγειος αντιμετωπίζει σοβαρό ζήτημα την τελευταία δεκαετία καθώς έχουν καταγραφεί στα νερά της περισσότερα από 1.000 θαλάσσια ξενικά είδη. Η Ελλάδα θεωρείται από τις χώρες που έχουν επηρεαστεί περισσότερο, καθώς περί τα 300 είδη – εισβολείς έχουν καταγραφεί σε ελληνικές θάλασσες.

Εκστρατείες ενημέρωσης

Η αύξηση των πληθυσμών του λαγοκέφαλου και του λεοντόψαρου σε διάφορα σημεία στην Ελλάδα ήταν επόμενο να κινήσει το ενδιαφέρον, εκτός των επιστημονικών ιδρυμάτων, και των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Μία από αυτές που ασχολήθηκε επισταμένως με το θέμα, ήταν η οργάνωση iSea, η οποία από το 2016 έως το 2020 συνέλεξε αναφορές πολιτών (citizen science) για την παρουσία των δύο ειδών, καταγράφοντας την εξάπλωσή τους. Και παράλληλα προώθησε μέσω εκστρατείας την εξοικείωση των καταναλωτών με το κρέας του λεοντόψαρου, ως μέσο για τον περιορισμό του.

«Το 2016 ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα με την ονομασία “Σε ξενίζει… Μοιράσου το μαζί μας”. Ηταν ένα πρόγραμμα επιστήμης πολιτών, με το οποίο ζητούσαμε όποιον έβλεπε κάποιο συγκεκριμένο ξενικό είδος στη θάλασσα να μας το αναφέρει», λέει ο διευθυντής του iSea, Γιάννης Γιώβος. «Με αυτόν τον τρόπο μέχρι το 2020 συγκεντρώσαμε περισσότερες από 1.700 καταγραφές, μέσα από τις οποίες αποτυπωνόταν η εξάπλωση τόσο του λαγοκέφαλου όσο και του λεοντόψαρου. Το λεοντόψαρο αρχικά αναφερόταν μόνο στην Κρήτη, στη Ρόδο και στην Κάρπαθο και με το πέρασμα των ετών έφθασε στην Κω και σε όλο το Ιόνιο μέχρι τη βόρεια Κέρκυρα. Πρόσφατα είχαμε αναφορές και για τη Μυτιλήνη. Για τον λαγοκέφαλο, αρχικά είχαμε αναφορές από ψαράδες για 1-2 άτομα μέσα σε ένα δίχτυ και πλέον έχουμε για ολόκληρα κοπάδια, δηλαδή 100-150 ψάρια. Με βάση τις αναφορές αυτές προχωρήσαμε και σε σειρά επιστημονικών δημοσιεύσεων, προκειμένου να συμβάλουμε στην καλύτερη κατανόηση του προβλήματος».

Το δεύτερο πρόγραμμα που «έτρεξε» το iSea ήταν μια εκστρατεία ενημέρωσης για το λεοντόψαρο, με τίτλο «Φά’ το πριν τα φάει», με την υποστήριξη του Cyclades Preservation Fund. «Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε περιβαλλοντικά ορθούς τρόπους να αντιμετωπιστεί η εξάπλωση του λεοντόψαρου. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια καμπάνια υπέρ της κατανάλωσής του. Πραγματοποιήσαμε εκδηλώσεις με τη συμμετοχή σεφ και δώσαμε στον κόσμο την ευκαιρία να το δοκιμάσει, καθώς δεν το γνώριζε. Ακόμα και αν το έβλεπε κάποιος σε ένα εστιατόριο ή ένα ψαράδικο, δύσκολα θα το επέλεγε. Παράλληλα, ενημερώσαμε τον κόσμο γενικά για τα ξενικά είδη και τις συνέπειες που έχει η εισβολή τους στις ελληνικές θάλασσες».

Οσο για την αντιμετώπιση του λαγοκέφαλου, εκτός από την έρευνα που πραγματοποιείται από ινστιτούτα όπως το ΕΛΚΕΘΕ για την τοξίνη του και τις δυνατότητες χρήσης της, υπάρχουν σε διάφορες χώρες τις Μεσογείου που αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα και άλλες προσεγγίσεις. «Πρόσφατα άκουσα ότι μελετάται η χρήση του δέρματός του για την κατασκευή παπουτσιών, κοσμημάτων κ.ο.κ., όπως γίνεται στις σκανδιναβικές χώρες με το δέρμα του σολομού. Είναι ενδιαφέρον ότι αναζητούνται πρωτότυπες λύσεις», καταλήγει ο κ. Γιώβος.

ΕΕ: Κανονισμός και έκδοση λίστας

Περισσότερα από 12,5 δισ. ευρώ ετησίως δαπανά η Ευρωπαϊκή Ενωση προκειμένου να αντιμετωπίσει τα χωροκατακτητικά είδη φυτών και ζώων. Η κοινοτική νομοθεσία έχει αναγνωρίσει τα είδη αυτά ως απειλή για τη βιοποικιλότητα και από το 2014 έχει εκδώσει έναν κανονισμό για την πρόληψη και τη διαχείριση της εισαγωγής και της εξάπλωσής τους, με σκοπό τον μετριασμό των δυσμενών επιδράσεων. Η Ελλάδα, ωστόσο, δεν έχει ακόμα θεσπίσει μέτρα για την παρακολούθηση και τον περιορισμό τους και βρίσκεται πλέον ένα βήμα πριν από την παραπομπή στο ευρωδικαστήριο.

Το ζήτημα των εισβολικών ειδών απασχολεί την Ευρωπαϊκή Ενωση ήδη από το 2006, όταν εκδόθηκε το πρόγραμμα δράσης για την ποικιλότητα. Το επόμενο πιο σημαντικό βήμα ήταν η θέσπιση το 2014 ενός κανονισμού για τα χωροκατακτητικά είδη (1143/2014), ο οποίος έθεσε σε συγκεκριμένη βάση το ζήτημα. Ακολούθησε η έκδοση λίστας με χωροκατακτητικά είδη, η οποία ενημερώθηκε τρεις φορές, με τελευταία το 2019. Να σημειωθεί πάντως ότι η λίστα περιλαμβάνει πολύ περιορισμένο αριθμό ειδών σε σχέση με τον καταγεγραμμένο, ιεραρχώντας τα προβλήματα που τα είδη αυτά δημιουργούν στη χλωρίδα και πανίδα της Ε.Ε.

Ο κανονισμός του 2014 ήταν ένα πρώτο σημαντικό βήμα, καθώς προέβλεψε μέτρα τόσο για την πρόληψη όσο και για τον έγκαιρο εντοπισμό και τη διαχείριση των ειδών αυτών. Η επιτροπή δημιούργησε επίσης μια εφαρμογή για την καταγραφή των ειδών αυτών και από πολίτες, ενώ ενίσχυσε ερευνητικά προγράμματα μέσω των χρηματοδοτικών προγραμμάτων, όπως το Life και το Horizon 2020.

Στη χώρα μας –νομοθετικά– τα ξενικά είδη εμφανίστηκαν πρώτη φορά το 2011 στον ν. 3937 για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ο νόμος προέβλεψε τη σύνταξη σχεδίων διαχείρισης για τα ξενικά είδη, ανάλογα με την κατηγορία του κινδύνου. Οι προβλέψεις αυτές επαναλαμβάνονται στην εθνική στρατηγική για τη βιοποικιλότητα του 2020. Ωστόσο η χώρα μας δεν έχει προχωρήσει στη θέσπιση πλαισίου μέτρων για την παρακολούθηση και τον περιορισμό των ξενικών ειδών, κάτι που σύμφωνα με τον κοινοτικό κανονισμό έπρεπε να είχε πράξει από το 2018 (τρία χρόνια αφότου τέθηκε σε ισχύ). Σύμφωνα με πληροφορίες, τα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται σε κοινή υπουργική απόφαση που πρόκειται να υπογραφεί το επόμενο διάστημα, καθώς η χώρα απειλείται με μια ακόμα παραπομπή στο ευρωδικαστήριο.

Πάντως, σύμφωνα με την εθνική στρατηγική του 2020 για τα θαλάσσια εισβλητικά είδη χλωρίδας και πανίδας, τηρείται βάση δεδομένων από το ΕΛΚΕΘΕ, ενώ για την έρευνα των ειδών αυτών έχει συσταθεί δίκτυο ερευνητών (περιλαμβάνει 9 ερευνητικά ιδρύματα/πανεπιστήμια και περισσότερους από 34 Ελληνες επιστήμονες), με την επωνυμία «ELNAIS» (Ellenic Network on Aquatic Invasive Species). Ερευνητές του ΕΛΚΕΘΕ συμμετέχουν και στο ευρωπαϊκό έργο SEBI 2010 (Streamlining European Biodiversity Indicators, 2010).

Πηγή: Εφημερίδα «Καθημερινή»

 Εσύ ανακυκλώνεις;

190.000 μπλε κάδοι και κώδωνες σε όλη την χώρα σε περιμένουν να τους γεμίσεις συσκευασίες κάθε μορφής ώστε να ανακυκλωθούν .

Με την Ανακύκλωση αναβαθμίζουμε την ποιότητα ζωής μας και ενισχύουμε συνολικά την περιβαλλοντική συνείδηση και συμπεριφορά όλων μας.

Λοιπόν; Θα βάλεις κι εσύ ένα χεράκι;

Προστατεύουμε το Περιβάλλον Ανακυκλώνουμε

Υπεύθυνα τις συσκευασίες μας στους μπλε κάδους

Μάθε περισσότερα για το έργο της #ΕΕΑΑ στο site www.herrco.gr

#ΕΕΑΑ #Ανακύκλωση #ΜπλεΚάδος

 Απειλούμενα είδη στην Ευρώπη

Η Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN) δημιούργησε μια ευρωπαϊκή κόκκινη λίστα απειλούμενων ειδών, έτσι ώστε να εφαρμοστούν οι απαραίτητες ενέργειες για τη διάσωσή τους.

1.677 είδη; Ναι, τουλάχιστον 1.677 είδη από τα 15.060 επιβεβαιωμένα ευρωπαϊκά είδη απειλούνται με εξαφάνιση, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης

Από τα 1.677 ευρωπαϊκά είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, τα σαλιγκάρια, τα μύδια και τα ψάρια είναι αυτά που κινδυνεύουν περισσότερο.

Πάνω από τα μισά ενδημικά δέντρα της Ευρώπης, όπως η αγριοκαστανιά, το Heberdenia excelsa και το horbus απειλούνται, ενώ κινδυνεύει και το ένα πέμπτο των αμφιβίων και των ερπετών.

Η αρκτική αλεπού, το ευρωπαϊκό βιζόν, η μεσογειακή φώκια Monachus, η φάλαινα του Βόρειου Ατλαντικού και η πολική αρκούδα είναι σήμερα από τα πιο απειλούμενα θηλαστικά στην Ευρώπη.

Οι επικονιαστές βρίσκονται, επίσης, σε συνεχή μείωση. Ένα στα 10 ευρωπαϊκά είδη μελισσών και πεταλούδων απειλείται με εξαφάνιση.

Πηγή: https://www.europarl.europa.eu/.../apeiloumena-eidi-stin...

 Τεράστιες εκτάσεις παραγωγικής γης κινδυνεύουν, λόγω επέκτασης των φωτοβολταϊκών!

"Καμπανάκι" για την άκριτη διασπορά φωτοβολταϊκών σταθμών, χτυπάει το Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας του ΓΕΩΤΕΕ, σύμφωνα με το οποίο η συνταγματικώς επιβεβλημένη προστασία της γης υψηλής παραγωγικότητας αυτού του μη ανανεώσιμου φυσικού πόρου είναι κατ΄ ουσίαν ανύπαρκτη.

Σύμφωνα με το ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας παρατηρείται διασπορά φωτοβολταϊκών σταθμών ακόμη και μέσα σε περιοχή αναδασμού που με κόπο και χρόνο δημιουργήθηκε ή μέσα σε συλλογικά αρδευτικά δίκτυα της πεδιάδας της Θεσσαλονίκης για τα οποία επενδύθηκαν για δεκαετίες τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. «Η σημερινή άναρχη και παράλογη ανάπτυξη φωτοβολταϊκών σταθμών χωρίς κεντρικό σχεδιασμό και χωροθέτηση θα αποβεί μεσομακροπρόθεσμα καταστροφική», τονίζει.

Η γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, τονίζει το ΓΕΩΤΕΕ, αποτελεί φυσικό πόρο μη ανανεώσιμο, που βρίσκεται ήδη σε ανεπάρκεια στη χώρα μας

. Πάνω από 500 χρόνια απαιτούνται για να δημιουργηθούν δύο (2) μόλις εκατοστά επιφανειακού γόνιμου εδάφους με φυσικές διαδικασίες, ενώ η απώλεια γόνιμων εδαφών με την διάβρωση και την ερημοποίηση είναι μη αναστρέψιμη και η διαδικασία της εδαφογένεσης δεν μπορεί πλέον να επαναληφθεί στις ίδιες τοποθεσίες.

«Σε μια χώρα που η βάση της πολυπόθητης οικονομικής ανάπτυξης είναι η πρωτογενής παραγωγή θα πρέπει πρώτα από όλα να διασφαλισθεί η επάρκεια των φυσικών πόρων και ειδικότερα της ποιοτικής γεωργικής γης και του αρδευτικού νερού. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι ζωτικής σημασίας για μία βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά θα πρέπει να γίνεται με σωστό σχεδιασμό και ορθή χωροθέτηση που δεν θα ανταγωνίζεται άλλους φυσικούς πόρους και την πρωτογενή παραγωγή. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην εγκατάσταση των Α.Π.Ε. για την υποστήριξη των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, των αγροτοβιομηχανιών, καθώς και των εγκαταστάσεων μεταποίησης και συντήρησης νωπών και μεταποιημένων τροφίμων. Θα πρέπει, επίσης, να αξιοποιηθούν για την εγκατάσταση Α.Π.Ε. περιοχές μη παραγωγικές, όπως εγκαταλελειμμένα ορυχεία λιγνιτών της ΔΕΗ κ.α. Τότε μόνο θα έχουμε εκπληρώσει τους στόχους μίας ισόρροπης περιφερειακής και εθνικής πολιτικής.», καταλήγει."

agronews.gr