Οι φυσικοί θησαυροί μας και πώς ΔΕΝ… τους προστατεύουμε. Οίτη, πολύτιμο και άγνωστο οικοσύστημα

Το 1966 δημιουργήθηκε ο Εθνικός Δρυμός Οίτης με σκοπό την προστασία της πλούσιας σε ενδημικά είδη χλωρίδας, αλλά και του σπάνιου αγριόγιδου (Rupicapra rupicapra ssp. balcanica), το οποίο περιλαμβάνεται στην κατηγορία Σχεδόν Απειλούμενα – Near Threatened (NT) της Κόκκινης Λίστας Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ενωσης Προστασίας της Φύσης IUCN. Το βαλκανικό αγριόγιδο θεωρείται από τα πιο απειλούμενα είδη στην ευρωπαϊκή ήπειρο και επιβιώνει σε πολύ μικρούς απομονωμένους πληθυσμούς στην Οίτη, στην Γκιόνα, στον Ολυμπο και στον Σμόλικα. Επιπλέον στους ποικίλους ορεινούς οικοτόπους του στερεοελλαδίτικου βουνού ζουν σπάνια και απειλούμενα είδη (σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας), όπως ο λύκος, το ζαρκάδι, η αρκούδα.

Σύμφωνα με τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Οίτης, στο βουνό έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 1.149 είδη και υποείδη φυτών (αρκετά από αυτά είναι ενδημικά), αλλά εκτιμάται –καθώς δεν έχει ερευνηθεί ακόμη μεγάλο μέρος του βουνού- ότι ξεπερνούν τα 1.250, δηλαδή περίπου το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας! Οχι άδικα, λοιπόν, η Οίτη έχει καταξιωθεί ως «το βουνό των λουλουδιών».

Βαθιά στην καρδιά των ελληνικών βουνών κρύβεται ένας απίθανος φυσικός κόσμος που, καθώς βρίσκεται μακριά από τις ανθρωποκεντρικές δραστηριότητες, έδωσε στη φύση την ευκαιρία να δημιουργήσει με την πάροδο των χιλιετιών το δικό της σπάνιο και μοναδικό απόθεμα βιόσφαιρας!

Εκπληκτοι μένουν οι επιστήμονες -βιολόγοι, ορνιθολόγοι, βοτανολόγοι- όταν επισκέπτονται αυτές τις απρόσιτες ορεινές περιοχές και ξεκλειδώνουν τα μυστικά τους ανακαλύπτοντας συνεχώς νέα είδη.

Ετσι, για να σχηματίσουμε μια αμυδρή εικόνα του απίστευτου οικολογικού πλούτου που διαθέτουν τα ελληνικά βουνά, να αναφέρουμε πως μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί 1.700 είδη και υποείδη χλωρίδας, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται πολλά τοπικά ενδημικά – δηλαδή φυτά που υπάρχουν μόνο στην ορεινή Ελλάδα και πουθενά αλλού στον κόσμο!

Πολλά από αυτά τα φυτά θεωρούνται φαρμακευτικά βότανα και πρόσφατα έχουν αναγνωριστεί ως σημαντικά για την παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία.

Για να υπάρξει μέτρο σύγκρισης και να αντιληφθεί κανείς την ανεκτίμητη αξία των ελληνικών ορεινών οικοτόπων, να αναφέρουμε πως σε όλη τη Γερμανία, με έκταση 357.386 km², υπάρχουν μόλις 2.400 χλωριδικά είδη. Και σίγουρα δεν είναι μόνο η χλωρίδα. Είναι και η μοναδική, σπάνια πανίδα, αλλά και τα ανυπέρβλητα και ανέγγιχτα αισθητικά τοπία της χώρας μας. Ολα αυτά αποτελούν τον πραγματικό ανυπολόγιστο εθνικό φυσικό μας πλούτο.

Σε αυτήν λοιπόν τη νοερή μας απόδραση, ξορκίζουμε τη μοναξιά της καραντίνας με όμορφες εικόνες και γαληνεύουμε την έγκλειστη ψυχή μας, πραγματοποιώντας μια περιπλάνηση σε τρία από τα ομορφότερα και ανέγγιχτα φυσικά τοπία της ορεινής Ελλάδας.

Προστασία για το θεαθήναι

Για την προστασία των οικοτόπων της χώρας, το Ελληνικό Δημόσιο έχει δαπανήσει από τη Μεταπολίτευση και μετά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να οριοθετήσει σε όλη την επικράτεια περιοχές Νatura, ζώνες ειδικής προστασίας, εθνικούς δρυμούς, εθνικά και θαλάσσια πάρκα.

Επιπλέον η χώρα μας ως «σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος» έχει υπογράψει διεθνείς συμβάσεις, όπως τη Σύμβαση RAMSAR για την προστασία των διεθνούς ενδιαφέροντος υγροτόπων, τη Σύμβαση της Βέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, τη Σύμβαση της Βόννης για τη διατήρηση των αποδημητικών πουλιών που ανήκουν στην άγρια πανίδα.

Αυτή βέβαια είναι η θεωρητική προσέγγιση των πραγμάτων. Ας προσγειωθούμε όμως αρκετά απότομα στη σύγχρονη και ζοφερή, όπως εξελίσσεται, νεοελληνική πραγματικότητα. Δυστυχώς σήμερα τα οικοσυστήματα δέχονται τρομερές πιέσεις.

Το παράνομο κυνήγι και η λαθραλιεία θεωρούνται σχεδόν εθνικό σπορ, όπως και η λαθροϋλοτομία. Αφθονοι δασικού τύπου δρόμοι διανοίγονται με απλές διαδικασίες και κατακερματίζουν τα οικοσυστήματα εξυπηρετώντας είτε τοπικά μικροσυμφέροντα, είτε μεταλλευτικές εταιρείες που εδώ και δεκαετίες ξεκοιλιάζουν συστηματικά τα βουνά. Σε έξαρση βρίσκονται η αλόγιστη λήψη αδρανών υλικών από τις όχθες των ορεινών ποταμών, η ανεξέλεγκτη συλλογή φαρμακευτικών φυτών, η εναπόθεση αποβλήτων, η οικοπεδοποίηση δασών και φυσικά οι πυρκαγιές.

Αυτό δεν είναι «πράσινη» ανάπτυξη, είναι καταστροφή…

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, στην Ελλάδα της κρίσης αλλά και των μεγάλων επενδυτικών ευκαιριών, ντόπιες και πολυεθνικών συμφερόντων εταιρείες προετοιμάζουν την απόλυτη καταστροφή των πολύτιμων ορεινών οικοσυστημάτων της.

Με το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής, τον μανδύα της «πράσινης» ανάπτυξης και σε πολλές περιπτώσεις με άλλοθι ψευδείς περιβαλλοντικές μελέτες αδειοδοτούνται κατασκευές υδροηλεκτρικών φραγμάτων μέσα στην καρδιά προστατευόμενων περιοχών. Δεσμεύονται ανέγγιχτες κορυφογραμμές μέσα σε οριοθετημένες περιοχές Natura ή σε όρια εθνικών πάρκων προκειμένου να κατασκευαστούν σε αυτές φαραωνικά, βιομηχανικού τύπου, αιολικά πάρκα.

Όμως για να μη μιλάμε γενικευμένα. Οι τρεις περιοχές που σας παρουσιάζουμε σε αυτό το άρθρο, κινδυνεύουν άμεσα. Οι πηγές του Αχελώου (Βερλίγκα) από την εγκατάσταση δεκάδων αιολικών πάρκων, το Εθνικό Πάρκο Οίτης από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες, αλλά και από την κατασκευή αιολικών πάρκων, όπως και η οροσειρά Ροδόπης.

Δυστυχώς το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση, παρ' όλες τις σφοδρές αντιρρήσεις των σημαντικότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων, όχι μόνο δεν επιλύει τα χρόνια προβλήματα των ελληνικών οικοτόπων, αλλά επιπλέον δημιουργεί νέα.

Είναι εξαιρετικά λυπηρό ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις λογικές φωνές των περισσότερων δραστήριων οικολογικών οργανώσεων της χώρας οι οποίες έχουν προσφέρει σημαντικό έργο στην ενεργό προστασία της φύσης και να συντάσσει περιβαλλοντικά νομοσχέδια που κάθε άλλο παρά προστατεύουν το ανεκτίμητο εθνικό φυσικό μας κεφάλαιο!

Το υπουργείο Τουρισμού, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού, οραματίζεται την ανάπτυξη του αγροτουρισμού, του ήπιου τουρισμού υπαίθρου, των εναλλακτικών, αθλητικών δραστηριοτήτων, προσδοκώντας στην επιμήκυνση της τουριστικής σεζόν, αλλά και στην ανάπτυξη και ανάδειξη μειονεκτικών περιοχών.

Την ανάπτυξη αυτή οραματίζονται, σχεδιάζουν και υποστηρίζουν με θέρμη τοπικοί άρχοντες και ντόπιες κοινωνίες, όπως στο πρόσφατο παράδειγμα δημιουργίας του Δικτύου Δήμων Περιοχής Πίνδου με σκοπό την αειφόρο ανάπτυξη του παρθένου ορεινού περιβάλλοντος που θα ανοίξει θέσεις εργασίας και θα φέρει νέους ανθρώπους μόνιμα στο βουνό.

Το μοντέλο αυτό ήδη λειτουργεί με εξαιρετική επιτυχία σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και μάλιστα προσελκύει υψηλού επιπέδου τουρισμό. Ομως όλα αυτά για να γίνουν θα πρέπει το φυσικό περιβάλλον να βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και το προς ψήφιση νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, δυστυχώς, δεν συνηγορεί σε αυτό!

Οίτη, πολύτιμο και άγνωστο οικοσύστημα

Το 1966 δημιουργήθηκε ο Εθνικός Δρυμός Οίτης με σκοπό την προστασία της πλούσιας σε ενδημικά είδη χλωρίδας, αλλά και του σπάνιου αγριόγιδου (Rupicapra rupicapra ssp. balcanica), το οποίο περιλαμβάνεται στην κατηγορία Σχεδόν Απειλούμενα – Near Threatened (NT) της Κόκκινης Λίστας Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ενωσης Προστασίας της Φύσης IUCN. Το βαλκανικό αγριόγιδο θεωρείται από τα πιο απειλούμενα είδη στην ευρωπαϊκή ήπειρο και επιβιώνει σε πολύ μικρούς απομονωμένους πληθυσμούς στην Οίτη, στην Γκιόνα, στον Ολυμπο και στον Σμόλικα. Επιπλέον στους ποικίλους ορεινούς οικοτόπους του στερεοελλαδίτικου βουνού ζουν σπάνια και απειλούμενα είδη (σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας), όπως ο λύκος, το ζαρκάδι, η αρκούδα.

Σύμφωνα με τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Οίτης, στο βουνό έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 1.149 είδη και υποείδη φυτών (αρκετά από αυτά είναι ενδημικά), αλλά εκτιμάται –καθώς δεν έχει ερευνηθεί ακόμη μεγάλο μέρος του βουνού- ότι ξεπερνούν τα 1.250, δηλαδή περίπου το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας! Οχι άδικα, λοιπόν, η Οίτη έχει καταξιωθεί ως «το βουνό των λουλουδιών».

*efsyn.gr

34 χρόνια από τον πυρηνικό εφιάλτη του Τσερνόμπιλ

Στις 26 Απριλίου 1986, νωρίς το πρωί, ο αντιδραστήρας 4 του πυρηνικού εργοστασίου του Τσερνόμπιλ εξερράγη, προκαλώντας αυτό που τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτήρισαν «τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Ήταν το ατύχημα που η πυρηνική βιομηχανία είχε ισχυριστεί ότι δε θα συνέβαινε ποτέ.

Τα σχεδιαστικά σφάλματα, σε συνδυασμό με τα ανθρώπινα λάθη, έχουν ως αποτέλεσμα οι σοβιετικοί μηχανικοί να χάσουν τον έλεγχο ενός αντιδραστήρα στις εγκαταστάσεις πυρηνικής ενέργειας του Τσέρνομπιλ. Μέρος των εγκαταστάσεων λιώνει, πολλοί πεθαίνουν και πολλοί περισσότεροι υποφέρουν.

Το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, διατάραξε σοβαρότατα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στις γύρω περιοχές και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία.

Τα ραδιενεργά ισότοπα που απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα από το Τσερνόμπιλ, και που ακόμα υπάρχουν, δείχνουν ότι ύστερα από τρεις και πλέον δεκαετίες η καταστροφή συνεχίζεται.

Η Greenpeace μάς δίνει ορισμένες σημαντικές πληροφορίες για την καταστροφή που έλαβε χώρα στο Τσερνόμπιλ:

*Η ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα είναι σχεδόν 200 φορές μεγαλύτερη από τη ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε από τις δύο ατομικές βόμβες του Ναγκασάκι και της Χιροσίμα μαζί.

*Το Πριπιάτ, η κοντινότερη πόλη, εκκενώθηκε δύο ημέρες μετά την καταστροφή. Σε αυτό το διάστημα πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας.

*Η ραδιενεργή βροχή έφθασε μέχρι την Ιρλανδία. Η Ουκρανία, η Λευκορωσία και η Ρωσία ήταν οι χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο, αφού απορρόφησαν το 63% της ρύπανσης από το ατύχημα.

*Τα ζώα που ζουν μέσα στην αποκλεισμένη ζώνη 30 χιλιομέτρων γύρω από το Τσερνόμπιλ έχουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας, αυξημένες γενετικές μεταλλάξεις και χαμηλό ποσοστό γεννήσεων.

*Θα περίμενε κανείς ότι οι αντιδραστήρες του Τσερνόμπιλ θα έκλειναν αμέσως μετά το ατύχημα, όμως οι υπόλοιποι τρεις αντιδραστήρες του εργοστασίου λειτούργησαν άλλα 13 χρόνια.

*Υπάρχει ακόμα ραδιενεργό υλικό σε μια τσιμεντένια σαρκοφάγο, που όμως πλέον καταρρέει, και χτίστηκε πάνω από τον αντιδραστήρα μετά το ατύχημα. Ένα καινούριο περίβλημα χτίζεται πάνω από τη σαρκοφάγο, αλλά η προστασία του θα διαρκέσει μόνο 100 χρόνια.

*Το δάσος κοντά στο σημείο της καταστροφής ονομάζεται «Κόκκινο Δάσος», επειδή τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας σκότωσαν τα δέντρα και κάλυψαν μεγάλες εκτάσεις με το έντονο κόκκινο χρώμα του νεκρού πεύκου.

*Το Πριπιάτ συνεχίζει να έχει υψηλά επίπεδα ρύπανσης και θα παραμείνει εγκαταλελειμμένο, αφού το πλουτώνιο χρειάζεται περισσότερα από 24.000 χρόνια για να μειωθεί η έντασή του μόλις στο μισό.

Το Τσερνόμπιλ επηρεάζει όλες τις πλευρές της ζωής των ανθρώπων στις περιοχές που έχουν ρυπανθεί. Η ραδιενέργεια είναι στο φαγητό που τρώνε, στο γάλα και στο νερό που πίνουν, στα σχολεία, στα πάρκα και στις παιδικές χαρές όπου παίζουν τα παιδιά τους, στα ξύλα που καίνε για να ζεσταθούν.

Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004.

Επιπλέον, υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα. Επιπλέον, έχουν καταγραφεί δεκάδες υποθέσεις τερατογενέσεων.

Μέχρι σήμερα, ο πλήρης απολογισμός της μεγαλύτερης πυρηνικής καταστροφής στην ιστορία, παραμένει αδιευκρίνιστος, ενώ το δυστύχημα εγκαινίασε τεράστιες συζητήσεις για την πυρηνική ενέργεια

Το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία ήρθε να μας θυμίσει ότι το ρίσκο για περισσότερα ατυχήματα σαν το Τσερνόμπιλ υπάρχει ακόμα, οπουδήποτε χρησιμοποιείται η πυρηνική ενέργεια.

Των Βουνών η Μελωδία #2 - Διαδικτυακή Συναυλία

Οι καλλιτέχνες ενώνουν τις φωνές τους με τις δικές μας, ενάντια στο νέο περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο, που προωθεί η Κυβέρνηση, εν μέσω καραντίνας (παρά τις διαμαρτυρίες δεκάδων περιβαλλοντικών οργανώσεων, ορειβατικών συλλόγων και συλλογικοτήτων). Kαλή μας ακρόαση και καλούς αγώνες.
* Υπογράφουμε ενάντια στο περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο εδώ: http://chng.it/dBX8Y9hm

Να αποσυρθεί τώρα το ΑντιΠεριβαλλοντικό Νoμοσχέδιο

113 συλλογικότητες πλέον...

Υπογράφουμε εδώ: chng.it/sLRTXMKVSg

ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΙΤΗΣ

Ο παράδεισος της περιοχής μας, δεν τον διαπραγματευόμαστε

Κ Α Τ Α Τ Ε Θ Η ΚE για ψήφιση το νομοσχέδιο με τίτλο ....... "Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας¨!!!!!!!!!!

Παρά τις έντονες αντιδράσεις και ενστάσεις φορέων ,περιβαλλοντικών οργανώσεων και πολιτών κατατέθηκε πριν λίγο για ψήφιση το ΑντιΠεριβαλλοντικό Νoμοσχέδιο.

Για την ιστορία, κατατέθηκε το Μάρτιο, εν μέσω πανδημίας - καραντίνας,σε διαβούλευση με 66 άρθρα, συγκέντρωσε 1570 σχόλια και κατατέθηκε στη Βουλή για ψήφιση με 130 άρθρα!!!!!!!!

Tα υπόλοιπα 64 άρθρα ???

Λέγαμε ΟΧΙ γιατί

1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης

2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ)

3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών

4. Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών για την εξασφάλιση υπερκερδών των επενδυτών

5. Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα εντός δασικών εκτάσεων και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων

6. Απλοποιεί τις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και δε λαμβάνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά

7. Παραβιάζει Συνταγματικές διατάξεις, Ευρωπαϊκές οδηγίες και Διεθνείς συμβάσεις

Η τρέχουσα οικουμενική κρίση υποδεικνύει την άμεση ανάγκη αλλαγής πλεύσης στη διαχείριση του περιβάλλοντος: Πρέπει να φροντίσουμε για τη διατήρηση, την προστασία και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος, κι όχι να επιτρέπουμε στις κυβερνήσεις να θυσιάζουν το περιβάλλον στο βωμό εφήμερων οικονομικών συμφερόντων. Το πολυνομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» κινείται σαφώς στη δεύτερη κατεύθυνση.

Λαμβάνοντας υπόψη μάλιστα ότι έρχεται προς ψήφιση εν μέσω μιας πρωτόγνωρης κατάστασης όπου οι πολίτες δεν έχουμε δικαίωμα να ασκήσουμε τα στοιχειώδη συνταγματικά/δημοκρατικά μας δικαιώματα, να καλέσουμε συσκέψεις/συνελεύσεις, να συνεδριάσουν τα συλλογικά μας όργανα, να καλέσουμε συγκεντρώσεις κλπ , η όλη διαδικασία ψήφισης ενός σημαντικότατου για όλα τα περιβαλλοντικά ζητήματα νομοσχεδίου μόνο αντιδημοκρατική μπορεί να χαρακτηριστεί.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, απαιτούμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» στο σύνολό του.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ:

1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης. Ορίζει χρήσεις γης που τις καθιστούν επέκταση του αστικού χώρου, καθορίζοντας 4 κλιμακούμενες ζώνες προστασίας και δίνοντας έτσι τη δυνατότητα βαρέων επενδυτικών δραστηριοτήτων (πχ εξορύξεις), τουριστικής/εμπορευματικής «αξιοποίησής» τους και δημιουργίας μη αναγκαίων υποδομών μέσα σε αυτές (δρόμων, κτιρίων κλπ) .

2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ). Υποβαθμίζονται οι ΦΔΠΠ που ήταν ανεξάρτητοι επιστημονικοί/περιβαλλοντικοί φορείς, επόπτευαν τις προστατευόμενες περιοχές και γνωμοδοτούσαν για τα σχέδια διαχείρισης των ΠΠ και τυχόν δραστηριότητες μέσα σε αυτές. Δημιουργεί μία δύσκαμπτη διαχείριση, συρρικνώνοντας τον αριθμό τους, υποβαθμίζοντάς τους και αυξάνοντας την έκταση των περιοχών που εποπτεύουν. Οι αρμοδιότητές τους συγκεντρώνονται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, καταργώντας έτσι την αυτοτέλειά και την αποτελεσματικότητά τους.

3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών. Καθιερώνει το θεσμό του «ιδιώτη αξιολογητή» Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων(ΜΠΕ), μετατρέποντας την όλη διαδικασία της αδειοδότησης σε αδιαφανή και διάτρητη. Μειώνει ασφυκτικά τις προθεσμίες των γνωμοδοτήσεων των αρμόδιων υπηρεσιών και, χωρίς να τους δίνει τα απαραίτητα εργαλεία για να τις καταρτίζουν, καθιστά το ρόλο τους διακοσμητικό. ·

4. Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών για την εξασφάλιση υπερκερδών των επενδυτών. Η κατάργηση της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και οι υπόλοιπες “διευκολύνσεις” υπέρ των βιομηχανιών ΑΠΕ, όπως και ο καθορισμός χρήσεων γης στις περιοχές Natura, δημιουργούν τετελεσμένα πριν από την αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ που έχει ανεπίτρεπτα καθυστερήσει και προκαταλαμβάνουν τις υπό εκπόνηση Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες για τις προστατευόμενες περιοχές.

5. Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα εντός δασικών εκτάσεων και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων. Επαναφέρει τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων («οικιστικών πυκνώσεων») για 30 χρόνια, που έχει απορριφθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Επιπλέον, με την διατήρηση αυθαίρετων και καταπατήσεων στα ρέματα αυξάνει τον πλημμυρικό κίνδυνο και καθιστά “απαραίτητα” τα έργα διευθέτησης των υδατορεμάτων.

6. Απλοποιεί τις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και δε λαμβάνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά. Δε διασφαλίζει την αποφυγή των παράνομων εκφορτώσεων αποβλήτων σε ρέματα και άλλους δημόσιους/ιδιωτικούς χώρους, που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει όλες τις περιαστικές περιοχές σε απέραντες χωματερές. Καταργεί τη άδεια μεταφοράς αποβλήτων, αντικαθιστώντας την από μια απλή εγγραφή σε ένα μητρώο. Δεν λαμβάνει μέτρα ελέγχου/κυρώσεων για παράνομη διάθεση λυμάτων σε ρέματα.

7. Παραβιάζει Συνταγματικές διατάξεις, Ευρωπαϊκές οδηγίες και Διεθνείς συμβάσεις. Ενδεικτικά: άρθρο 24 του Συντάγματος, Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την Προστασία Οικοτόπων και Ειδών 92/43/ΕΟΚ, για την προστασία των άγριων Πτηνών 2009/147/ΕΚ, για τα Νερά 2000/60, για την Θαλάσσια Στρατηγική στη Μεσόγειο 2008/59, Διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους, Συνθήκη της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσογείου.

Π.Φ

Λέμε ΟΧΙ στην καύση σκουπιδιών στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ απο τον ΤΙΤΑΝ

Μετά το ΒΟΛΟ σειρά στην καύση έχει τώρα η Θεσσαλονίκη!!

Αύριο ποιός????

Συλλογή υπογραφών κατά της καύσης σκουπιδιών από τον ΤΙΤΑΝ στη Θεσσαλονίκη.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΤΙΤΑΝ

Συμπάσχουμε, στηρίζουμε, συνεισφέρουμε στην προσπάθεια, υπογράφοντας εδώ:

https://secure.avaaz.org/el/community_petitions/protovoylia_kata_tis_kaysis_aporrimmaton_sto_titan_leme_ohi_kai_stamatame_ton_io_tis_karkinogonas_kaysis_aporrimmaton_sto_titan_eykarpias_/?arMSIab&lgpdname=%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE&fbclid=IwAR3F5R7Ao_KZH8XpQiKJdKD8izKiL1Kzo5ugjTmIsRIvKqpY2cCVXXMFoyo

Η πρωινή συναυλία των πουλιών

Την άνοιξη και το καλοκαίρι, όσοι ξυπνούν νωρίς το πρωί έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν το μελωδικό, πρωινό κελάηδημα των πουλιών. Όλα τα είδη δεν κελαηδούν την ίδια ώρα. Το γραφικό που ακολουθεί

(ρολόι των πουλιών του NABU*) δείχνει πόσα λεπτά πριν την ανατολή του ηλίου αρχίζουν να κελαηδούν ορισμένα κοινά είδη πουλιών.

Ο Κοκκινούρης (Phoenicurus phoenicurus) ξεκινάει πιο νωρίς από όλους, περίπου 80 λεπτά πριν την ανατολή του ηλίου, από το Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο. Ο γνωστός μας σπίνος (Fringillia coelebs) συνήθως “ξυπνάει” τελευταίος, μόλις 10 λεπτά πριν την ανατολή.

Για να ακούσετε το κελάηδημα των πουλιών αυτών πατήστε ΕΔΩ

https://www.nabu.de/nabu_vogeluhr3/index.php?iframed=1

Στο νέο παράθυρο, εμφανίζεται το ρολόι (στα γερμανικά) και αρκεί να μετακινήσετε το δείκτη του ποντικιού στο σύμβολο κάθε πουλιού. Οι μαγευτικές μελωδίες θα σας συναρπάσουν και θα σας ταξιδέψουν σε όμορφα, ανοιξιάτικα πρωινά της εξοχής.

Τα πουλιά κελαηδούν συνήθως κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Ως εκ τούτου, το κελάηδημά τους ακούγεται περισσότερο από το τέλος του χειμώνα μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Ειδικά από τα τέλη Απριλίου έως τις αρχές Ιουνίου ένας ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός ειδών κελαηδούν ταυτόχρονα. Συνήθως, μόνο τα αρσενικά κελαηδούν για να επισημάνουν την περιοχή τους και να προσελκύσουν τα θηλυκά.

Σχεδόν όλα τα είδη κελαηδούν πιο έντονα νωρίς το πρωί. Κάθε είδος έχει διαφορετικό χρόνο για το πρώτο κελάδημα του, το οποίο καθορίζεται από την αυξανόμενη φωτεινότητα της ημέρας. Κάθε πρωί, η σειρά με την οποία ακούγονται τα διάφορα είδη πουλιών είναι ίδια.

Η ανατολή του ήλιου είναι η ώρα αναφοράς. Σχεδόν όλα τα είδη πουλιών αρχίζουν το κελάηδημα πριν από την ανατολή του ηλίου, όταν ξεκινούν τα πρώτα είναι ακόμα σκοτάδι. Καθώς η άνοιξη προχωρά, το πρωινό κελάηδημα μετατοπίζεται πιο νωρίς το πρωί. Ταυτόχρονα, τα πουλιά στις περιοχές με ανατολική έκθεση ακούγονται πάντα νωρίτερα σε σχέση με τα πουλιά των περιοχών με δυτική έκθεση.

Οι εξαιρέσεις του κανόνα

Ωστόσο, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Οι κοκκινολαίμηδες (Erithacus rubecula) για παράδειγμα, που ζουν σε αστικές περιοχές, κελαηδούν τις νυχτερινές ώρες διότι στη διάρκεια της ημέρας έχει πολύ θόρυβο. Σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ στη Βρετανία, υπάρχει σχέση μεταξύ των επιπέδων θορύβου που καταγράφονται σε μια περιοχή κατά τη διάρκεια της ημέρας και του αριθμό των πτηνών που κελαηδούν τη νύχτα.

«Μετρήσαμε το φως της νύχτας και τα επίπεδα θορύβου. Ανακαλύψαμε ότι ο θόρυβος της ημέρας είχε πολύ πιο σημαντικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά των πτηνών. Το νυχτερινό φως έχει και αυτό επιπτώσεις, αλλά πολύ μικρότερες από αυτές του θορύβου» εξηγεί ο Ρίτσαρντ Φούλερ, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης..

Σύμφωνα με τον δρα Φούλερ «τα πουλιά φαίνεται να κελαηδούν τη νύχτα για να αποφύγουν τον συναγωνισμό με τα υψηλά επίπεδα θορύβουστις πόλεις μας στη διάρκεια της ημέρας ». Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περιοχές όπου τα πουλιά κελαηδούν τη νύχτα « τα επίπεδα του θορύβου είναι δέκα φορές υψηλότερα από τις περιοχές όπου δεν κελαηδούν ή κελαηδούν λίγο».

* NABU: Γερμανικός Οργανισμός Προστασίας Φυσικού Περιβάλλοντος

Πληροφορίες: nabu.de, tovima.gr

Θανατηφόροι ιοί, «αντίδωρα» της λεηλασίας της φύσης

Πώς ο Covid-19 έφτασε από τα ζώα στον άνθρωπο;

● Η χρόνια καταστροφή των οικοτόπων έχει οδηγήσει στην εμφάνιση ή επανεμφάνιση των περισσότερων γνωστών ζωονόσων που έπληξαν σφόδρα την ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια

● Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Εμπολα ο οποίος ευδοκίμησε σε αφρικανικές περιοχές που είχαν αποψιλωθεί, αλλά και η αύξηση κρουσμάτων ελονοσίας κατά 50% γύρω από τον Αμαζόνιο όταν αυτός αποδασώθηκε κατά 4%

Οι ασθένειες σχεδόν πάντοτε βγαίνουν μέσα από το δάσος και την άγρια φύση και βρίσκουν τον δρόμο τους προς τον ανθρώπινο πληθυσμό, με την πανούκλα και την ελονοσία να είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από το παρελθόν. Περίπου το 60% όλων των μολυσματικών ασθενειών στους ανθρώπους είναι ζωονόσοι, όπως και το 75% όλων των αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών, με άλλα λόγια έρχονται σε εμάς μέσω των ζώων.

Επιπλέον οι αναδυόμενες ασθένειες -οι λοιμώδεις νόσοι των οποίων η ανακάλυψη είναι σχετικά πρόσφατη και βρίσκονται στο στάδιο της εξάπλωσης- έχουν τετραπλασιαστεί τον τελευταίο μισό αιώνα, λένε οι ειδικοί, κυρίως λόγω της αύξησης των ανθρώπινων καταπατήσεων σε βιότοπους, ειδικά σε «καυτά σημεία» σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε τροπικές περιοχές. Και με τα σύγχρονα αεροπορικά ταξίδια και την ισχυρή αγορά της διακίνησης άγριων ζώων η πιθανότητα σοβαρής επιδημίας σε μεγάλα κέντρα συγκέντρωσης πληθυσμού είναι τεράστια.

Από τις αρχές αυτού του αιώνα δύο εμφανίσεις ασθενειών έχουν προκληθεί από νέους κορονοϊούς που έκαναν το άλμα από ξενιστές ζώων σε ανθρώπους. Το 2002 ξεκίνησε στην Κίνα ένα κορονοϊός που ήταν υπεύθυνος για μια έξαρση κρουσμάτων σοβαρού οξέως αναπνευστικού συνδρόμου, γνωστός ως SARS. Ενας άλλος κορονοϊός προκάλεσε το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής (MERS) το 2012. Ο Covid-19 είναι ο τρίτος.

Σύμφωνα με την επικεφαλής του περιβαλλοντικού προγράμματος του ΟΗΕ, Ινγκερ Αντερσεν, η φύση μάς στέλνει ένα μήνυμα με την πανδημία του κορονοϊού και τη συνεχιζόμενη κλιματική κρίση. Κορυφαίοι επιστήμονες δήλωσαν στον Guardian ότι το ξέσπασμα του Covid-19 ήταν μια «σαφής προειδοποιητική βολή», δεδομένου ότι υπάρχουν πολύ πιο θανατηφόρες ασθένειες στην άγρια φύση και πως ο σημερινός πολιτισμός «παίζει με τη φωτιά».

«Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχαν τόσες πολλές ευκαιρίες για να περάσουν τα παθογόνα από άγρια και οικόσιτα ζώα σε ανθρώπους» εξηγεί η Αντερσεν. «Ο συνεχιζόμενος αφανισμός των άγριων χώρων μάς έφερε κοντά σε ζώα και φυτά που φιλοξενούν ασθένειες, οι οποίες μπορούν να μεταπηδήσουν στους ανθρώπους». Σε σχέση με τον Covid-19 άλλες ασθένειες από την άγρια φύση είχαν πολύ υψηλότερα ποσοστά θνητότητας σε ανθρώπους, όπως 50% για τον Εμπολα και 60%-75% για τον ιό Νίπα που μεταδόθηκαν από νυχτερίδες στη νότια Ασία. «Παρ’ όλο που ίσως δεν το πιστεύετε αυτή τη στιγμή, πιθανότατα είμαστε λίγο τυχεροί με τον Covid-19» επισημαίνει ο Αντριου Κάνινγκχαμ από τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου.

Για να αποφευχθούν περαιτέρω επιδημίες, οι επιστήμονες δηλώνουν ότι τόσο η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας όσο και η καταστροφή του φυσικού κόσμου χάριν της γεωργίας, της εξόρυξης και της στέγασης πρέπει να σταματήσουν, καθώς και οι δύο οδηγούν την άγρια ζωή σε επαφή με ανθρώπους.

Θανατηφόρες συναντήσεις

Οι ζωονόσοι που εμφανίστηκαν ή επανεμφανίστηκαν πρόσφατα είναι ο Εμπολα, η γρίπη των πτηνών, το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής (MERS), ο ιός Νίπα, ο πυρετός της κοιλάδας του Ριφτ, το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (SARS), ο ιός του Δυτικού Νείλου, η νόσος του ιού Ζίκα και μια σειρά νέων κορονοϊών. Η πλειονότητα αυτών (60%) προέρχεται από τα σώματα των ζώων, κατοικίδιων και άγριων. Περισσότεροι από τα 2/3 εξ αυτών προέρχονται από την άγρια φύση και όλοι συνδέονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και για την ακρίβεια με τη λεηλασία της φύσης.

Υπεύθυνα δεν είναι τα άγρια ζώα, όπως ισχυρίζονται διάφορα δημοσιεύματα με εικόνες άγριων ζώων ως την «πηγή» των θανατηφόρων εστιών. Τα άγρια ζώα δεν μολύνονται ιδιαίτερα με θανατηφόρα παθογόνα έτοιμα να μας μολύνουν. Στην πραγματικότητα τα περισσότερα από αυτά τα μικρόβια ζουν ακίνδυνα στο σώμα αυτών των ζώων. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο η συρρίκνωση των δασών και η επέκταση των πόλεων και των βιομηχανικών δραστηριοτήτων ανοίγουν δρόμους για την προσαρμογή των μικροβίων στα ανθρώπινα σώματα, τονίζει στο «The Nation» η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σόνια Σαχ.

Η καταστροφή των οικότοπων απειλεί τεράστιους αριθμούς άγριων ειδών με εξαφάνιση, συμπεριλαμβανομένων των φαρμακευτικών φυτών και των ζώων στα οποία βασιζόμαστε ιστορικά για τη φαρμακοποιία μας.

Αναγκάζει τα άγρια είδη να περιορίζονται σε μικρότερες περιοχές των εναπομεινάντων οικοτόπων τους, αυξάνοντας την πιθανότητα να έρθουν σε επαναλαμβανόμενη, οικεία επαφή με τους ανθρώπινους οικισμούς που επεκτείνονται στους πρόσφατα κατακερματισμένους βιότοπους. Αυτή η συχνή κοντινή επαφή επιτρέπει στα μικρόβια που ζουν στο σώμα τους να περάσουν στο δικό μας, μετατρέποντας καλοήθη ζωικά μικρόβια σε θανατηφόρα ανθρώπινα παθογόνα.

Ενα καλό παράδειγμα είναι ο Εμπολα. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2017, τα κρούσματα του Εμπολα, που έχουν συνδεθεί με πολλά είδη νυχτερίδων, είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Αφρικής που έχουν βιώσει πρόσφατα γεγονότα αποψίλωσης δασών.

Η κοπή των δασών όπου ζούσαν οι νυχτερίδες τις αναγκάζει πλέον να πεθαίνουν σε δέντρα μέσα σε αυλές και αγροκτήματα. Ετσι αυξάνεται η πιθανότητα οι άνθρωποι να δαγκώσουν ένα κομμάτι φρούτου καλυμμένο με σάλιο νυχτερίδας ή να καταναλώσουν κρέας νυχτερίδων, εκθέτοντας τον εαυτό τους στα μικρόβια που καταφεύγουν στους ιστούς της νυχτερίδας. Τέτοιες συναντήσεις επιτρέπουν σε έναν αριθμό ιών που μεταφέρονται από νυχτερίδες -Εμπολα, Νίπα και (ο συγγενικός με τον ιό Εμπολα) Μάρμπουργκ- να «γλιστρήσουν» σε ανθρώπινους πληθυσμούς.

Αλλά και στον Αμαζόνιο μια μελέτη έδειξε ότι η αύξηση της αποδάσωσης κατά 4% αύξησε τη συχνότητα της ελονοσίας κατά περίπου 50%, επειδή τα κουνούπια που μεταδίδουν την ασθένεια ευδοκιμούν στο σωστό μίγμα ηλιακού φωτός και νερού σε πρόσφατα αποψιλωμένες περιοχές.

Βέβαια ζωονόσοι μπορούν να προκληθούν πέραν της εισβολής σε ανέγγιχτα τροπικά τοπία. Ο ιός του Δυτικού Νείλου έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Αφρική, αλλά εξαπλώθηκε επειδή ένας από τους αγαπημένους του ξενιστές είναι ο αμερικανικός κοκκινολαίμης, ο οποίος ευδοκιμεί σε ένα κόσμο με γκαζόν και αγρούς και τα κουνούπια, τα οποία συντελούν στην εξάπλωση της ασθένειας, τον βρίσκουν ιδιαίτερα ελκυστικό. Σε αυτή την περίπτωση ο ιός είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή εκμεταλλεύτηκε είδη που ταιριάζουν καλά με τους ανθρώπους.

«Λιμνοθάλασσες κοπριάς»

Ωστόσο δεν είναι μόνο η καταστροφή των άγριων βιότοπων που επιταχύνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών, αλλά και η «αντικατάστασή» τους. Για να ικανοποιήσουμε τις σαρκοφάγες ορέξεις του είδους μας, έχουν καεί εκτάσεις στο μέγεθος της ηπείρου της Αφρικής για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.

Καθώς οι πληθυσμοί αυξάνονται, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες και οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού προσφέρουν στους καταναλωτές στα σούπερ μάρκετ την επιλογή αγοράς βοείου κρέατος από κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις μέσα στη ζούγκλα ή στη σαβάνα σε πολλές διαφορετικές ηπείρους.

Εκατοντάδες χιλιάδες άλλα ζώα εκτρέφονται σε εργοστασιακές εγκαταστάσεις περιμένοντας τη σφαγή, συστεγαζόμενα πυκνά μαζί, στρώνοντας το έδαφος στα μικρόβια να μετατραπούν σε θανατηφόρα παθογόνα. Οι ιοί της γρίπης των πτηνών, για παράδειγμα, που προέρχονται από άγρια υδρόβια πτηνά, πέρασαν σε πτηνοτροφεία, μεταλλάχθηκαν και έγιναν πιο μολυσματικοί. Ενα στέλεχος, το H5N1, που μπορεί να μολύνει τους ανθρώπους, σκοτώνει περισσότερους από τους μισούς που έχουν μολυνθεί.

Οι τεράστιες ποσότητες των περιττωμάτων που παράγονται από τα εκτρεφόμενα ζώα παρέχουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες στα μικρόβια των ζώων ώστε να διαχέονται στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Επειδή τα ζωικά απόβλητα είναι πολύ πιο ογκώδη σε σχέση με τις ποσότητες που μπορούν να απορροφήσουν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ως λίπασμα, συλλέγονται σε πολλά μέρη που ονομάζονται «λιμνοθάλασσες κοπριάς».

Το κολοβακτηρίδιο «Εσερίχια κόλι», το οποίο ζει ακίνδυνα μέσα στα έντερα σε πάνω από το ήμισυ των βοοειδών στις αγροτικές περιοχές των ΗΠΑ, κρύβεται σε αυτά τα απόβλητα. Στους ανθρώπους προκαλεί αιμορραγική γαστρεντερίτιδα και πυρετό και μπορεί να οδηγήσει σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Το παράνομο εμπόριο άγριων ζώων δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι ένα άλλο μέρος του προβλήματος. Χιλιάδες ζώα μεταφέρονται μέσω του παράνομου εμπορίου ή πωλούνται σε «λαϊκές αγορές». Εκεί άγρια είδη που σπάνια συναντήθηκαν ποτέ στη φύση εγκλωβίζονται το ένα δίπλα στο άλλο σε κλουβιά, επιτρέποντας στα μικρόβια να πηδούν από το ένα είδος στο άλλο, μια διαδικασία που ξεκίνησε τον κορονοϊό ο οποίος προκάλεσε την επιδημία του SARS το 2002-2003 και πιθανώς τον κορονοϊό που μας καταδυναστεύει σήμερα. Τέτοιες αγορές δεν υπάρχουν μόνο στην Κίνα, αλλά και σε πολλές άλλες ασιατικές χώρες, όπως και σε ολόκληρη την υποσαχάρια Αφρική.

Αυτή η διαδικασία μετατροπής των μικροβίων των ζώων σε ανθρώπινα παθογόνα επιταχύνεται σήμερα, αλλά δεν είναι καινούργια. Ξεκίνησε με τη νεολιθική επανάσταση, όταν οι άνθρωποι εκκαθάρισαν για πρώτη φορά βιότοπους της άγριας ζωής για τις καλλιέργειες και την εκμετάλλευση άγριων ζώων μέσω της υποδούλωσής τους. Τα «θανατηφόρα δώρα» που λάβαμε από τους «φίλους μας τα ζώα», όπως το έθεσε ο διάσημος βιολόγος Τζάρεντ Ντάιαμοντ, περιλαμβάνουν την ιλαρά και τη φυματίωση από τις αγελάδες, τον κοκίτη από τους χοίρους και τη γρίπη από τις πάπιες.

Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε κατά την εποχή της αποικιακής επέκτασης. Οι Βέλγοι άποικοι στο Κονγκό έχτισαν τους σιδηροδρόμους και τις πόλεις που επέτρεψαν σε έναν φακοϊό σε τοπικούς μακάκους να τελειοποιήσει τις προσαρμογές του στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί άποικοι στο Μπανγκλαντές αποξήραναν τους υγρότοπους του Σουνταρμπάνς, του μεγαλύτερου μακρόβιου δάσους στον κόσμο, για να καλλιεργήσουν ρύζι, εκθέτοντας τους ανθρώπους σε βακτήρια που γεννιούνται στα υφάλμυρα νερά των υγρότοπων.

Οι πανδημίες που μας δημιούργησαν οι εισβολές της αποικιακής εποχής μάς μαστίζουν μέχρι σήμερα. Οι φακοϊοί του μακάκου εξελίχθηκαν σε HIV. Τα μεταφερόμενα στο νερό βακτήρια του Σουνταρμπάνς, τώρα γνωστά ως χολέρα, έχουν προκαλέσει εφτά πανδημίες μέχρι στιγμής, με την τελευταία στην Αϊτή μόλις μερικές εκατοντάδες μίλια μακριά από την ακτή της Φλόριντα.

*ΕΦ.ΣΥΝ.

Ημέρα της Γης !

Την τιμούμε μια μέρα κάθε χρόνο με ευχές, την καταστρέφουμε 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο!!! Έως πότε ?????

Η διατάραξη του κλίματος πλησιάζει στο σημείο χωρίς επιστροφή.

Η βιοποικιλότητα μειώνεται απότομα. Η παρούσα κρίση είναι ένα άνευ προηγουμένου κάλεσμα για αφύπνιση.

Φέτος κάτω από άλλες, πρωτόγνωρες συνθήκες, γιατί όπως τα αέρια του θερμοκηπίου έτσι και οι ιοί, δε σέβονται εθνικά σύνορα. Ας διεκδικησουμε μαζί ένα υγιές και ανθεκτικό μέλλον για τους ανθρώπους και τον πλανήτη εξίσου».

Για την ιστορία.....

κάθε χρόνο, αυτή η ημέρα γιορτάζεται στις 22 Απριλίου με σκοπό την κινητοποίηση των πολιτών, των κυβερνήσεων, των επιχειρήσεων, για ένα καθαρό και υγιή πλανήτη.

Η Ημέρα της Γης αποτελεί μια ημερομηνία κατά την οποία διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα. Συντονίζεται παγκοσμίως από το Δίκτυο Ημέρας της Γης (Earth Day Network) και εορτάζεται σε περισσότερες από 175 χώρες κάθε χρόνο. To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης».

Η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο.

Πώς καθιερώθηκε η Ημέρα της Γης

Η Ημέρα της Γης καθιερώθηκε το 1970, στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον και σηματοδοτεί τη γένεση του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος. Σύντομα, εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο και σήμερα, γιορτάζεται σε περισσότερες από 190 χώρες σε όλο τον πλανήτη. Το Δίκτυο Ημέρας της Γης συντονίζει τις προσπάθειες.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές εκείνης του '70, όταν ο γερουσιαστής Νέλσον πρότεινε την ιδέα για την Ημέρα της Γης, ο πλανήτης δεν είχε ακόμα, συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της επέμβασης του ανθρώπου στο περιβάλλον. Ωστόσο, κάποιες συνειδήσεις είχαν αρχίσει να ξυπνούν.

Μετά τον Ιανουάριο του 1969, παρακολουθώντας τις τραγικές συνέπειες της μεγαλύτερης πετρελαιοκηλίδας που είχε δημιουργηθεί ποτέ στις ΗΠΑ μέχρι εκείνη την ημέρα, στο κανάλι της Σάντα Μπάρμπαρα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν περισσότερα από 3,500 θαλάσσια πουλιά, καθώς και δελφίνια, φώκιες και θαλάσσιοι λέοντες, ο Νέλσον ανέλαβε δράση.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής δημιούργησε μία ομάδα 85 ατόμων για να προωθήσουν την ιδέα μίας ημέρας για το περιβάλλον. Στις 22 Απριλίου 1970, 20 εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες, για να διαδηλώσουν υπέρ της βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Μέχρι το τέλος της χρονιάς, είχε δημιουργηθεί η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ και είχε ψηφιστεί ο νόμος για καθαρό αέρα, καθαρό νερό και προστασία των απειλούμενων ειδών. “Πήραμε ένα ρίσκο, αλλά δούλεψε”, δήλωσε ο Νέλσον, ο οποίος τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση για πολίτη στις ΗΠΑ, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, το 1995.

Εξάλλου, η Ημέρα της Γης είχε ήδη γίνει επίσημα, παγκόσμιο κίνημα. Το 1990, ο Ντένις Χάις, ο οποίος συμμετείχε στην οργάνωση της πρώτης Ημέρας της Γης, το 1970, ανέλαβε την οργάνωσή της σε παγκόσμια κλίμακα, κινητοποιώντας 200 εκατομμύρια κόσμου σε 141 χώρες. Ως συνέπεια, το 1992, πραγματοποιήθηκε η ιστορική Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για το Περιβάλλον.

Σήμερα, η Ημέρα της Γης έχει φτάσει σε περισσότερες από 190 χώρες και γιορτάζεται από περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους κάθε χρόνο, οι οποίοι στέλνουν το μήνυμα στις κυβερνήσεις και στους συνανθρώπους τους ότι η μάχη υπέρ του περιβάλλοντος είναι αναγκαία, η μάχη υπέρ του περιβάλλοντος είναι μάχη υπέρ του μέλλοντος της Γης. Και του δικού μας.

Π.Φ

Θανατηφόροι ιοί, «αντίδωρα» της λεηλασίας της φύσης

Πώς ο Covid-19 έφτασε από τα ζώα στον άνθρωπο;

● Η χρόνια καταστροφή των οικοτόπων έχει οδηγήσει στην εμφάνιση ή επανεμφάνιση των περισσότερων γνωστών ζωονόσων που έπληξαν σφόδρα την ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια

● Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Εμπολα ο οποίος ευδοκίμησε σε αφρικανικές περιοχές που είχαν αποψιλωθεί, αλλά και η αύξηση κρουσμάτων ελονοσίας κατά 50% γύρω από τον Αμαζόνιο όταν αυτός αποδασώθηκε κατά 4%

Οι ασθένειες σχεδόν πάντοτε βγαίνουν μέσα από το δάσος και την άγρια φύση και βρίσκουν τον δρόμο τους προς τον ανθρώπινο πληθυσμό, με την πανούκλα και την ελονοσία να είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από το παρελθόν. Περίπου το 60% όλων των μολυσματικών ασθενειών στους ανθρώπους είναι ζωονόσοι, όπως και το 75% όλων των αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών, με άλλα λόγια έρχονται σε εμάς μέσω των ζώων.

Επιπλέον οι αναδυόμενες ασθένειες -οι λοιμώδεις νόσοι των οποίων η ανακάλυψη είναι σχετικά πρόσφατη και βρίσκονται στο στάδιο της εξάπλωσης- έχουν τετραπλασιαστεί τον τελευταίο μισό αιώνα, λένε οι ειδικοί, κυρίως λόγω της αύξησης των ανθρώπινων καταπατήσεων σε βιότοπους, ειδικά σε «καυτά σημεία» σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε τροπικές περιοχές. Και με τα σύγχρονα αεροπορικά ταξίδια και την ισχυρή αγορά της διακίνησης άγριων ζώων η πιθανότητα σοβαρής επιδημίας σε μεγάλα κέντρα συγκέντρωσης πληθυσμού είναι τεράστια.

Από τις αρχές αυτού του αιώνα δύο εμφανίσεις ασθενειών έχουν προκληθεί από νέους κορονοϊούς που έκαναν το άλμα από ξενιστές ζώων σε ανθρώπους. Το 2002 ξεκίνησε στην Κίνα ένα κορονοϊός που ήταν υπεύθυνος για μια έξαρση κρουσμάτων σοβαρού οξέως αναπνευστικού συνδρόμου, γνωστός ως SARS. Ενας άλλος κορονοϊός προκάλεσε το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής (MERS) το 2012. Ο Covid-19 είναι ο τρίτος.

Σύμφωνα με την επικεφαλής του περιβαλλοντικού προγράμματος του ΟΗΕ, Ινγκερ Αντερσεν, η φύση μάς στέλνει ένα μήνυμα με την πανδημία του κορονοϊού και τη συνεχιζόμενη κλιματική κρίση. Κορυφαίοι επιστήμονες δήλωσαν στον Guardian ότι το ξέσπασμα του Covid-19 ήταν μια «σαφής προειδοποιητική βολή», δεδομένου ότι υπάρχουν πολύ πιο θανατηφόρες ασθένειες στην άγρια φύση και πως ο σημερινός πολιτισμός «παίζει με τη φωτιά».

«Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχαν τόσες πολλές ευκαιρίες για να περάσουν τα παθογόνα από άγρια και οικόσιτα ζώα σε ανθρώπους» εξηγεί η Αντερσεν. «Ο συνεχιζόμενος αφανισμός των άγριων χώρων μάς έφερε κοντά σε ζώα και φυτά που φιλοξενούν ασθένειες, οι οποίες μπορούν να μεταπηδήσουν στους ανθρώπους». Σε σχέση με τον Covid-19 άλλες ασθένειες από την άγρια φύση είχαν πολύ υψηλότερα ποσοστά θνητότητας σε ανθρώπους, όπως 50% για τον Εμπολα και 60%-75% για τον ιό Νίπα που μεταδόθηκαν από νυχτερίδες στη νότια Ασία. «Παρ’ όλο που ίσως δεν το πιστεύετε αυτή τη στιγμή, πιθανότατα είμαστε λίγο τυχεροί με τον Covid-19» επισημαίνει ο Αντριου Κάνινγκχαμ από τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου.

Για να αποφευχθούν περαιτέρω επιδημίες, οι επιστήμονες δηλώνουν ότι τόσο η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας όσο και η καταστροφή του φυσικού κόσμου χάριν της γεωργίας, της εξόρυξης και της στέγασης πρέπει να σταματήσουν, καθώς και οι δύο οδηγούν την άγρια ζωή σε επαφή με ανθρώπους.

Θανατηφόρες συναντήσεις

Οι ζωονόσοι που εμφανίστηκαν ή επανεμφανίστηκαν πρόσφατα είναι ο Εμπολα, η γρίπη των πτηνών, το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής (MERS), ο ιός Νίπα, ο πυρετός της κοιλάδας του Ριφτ, το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (SARS), ο ιός του Δυτικού Νείλου, η νόσος του ιού Ζίκα και μια σειρά νέων κορονοϊών. Η πλειονότητα αυτών (60%) προέρχεται από τα σώματα των ζώων, κατοικίδιων και άγριων. Περισσότεροι από τα 2/3 εξ αυτών προέρχονται από την άγρια φύση και όλοι συνδέονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και για την ακρίβεια με τη λεηλασία της φύσης.

Υπεύθυνα δεν είναι τα άγρια ζώα, όπως ισχυρίζονται διάφορα δημοσιεύματα με εικόνες άγριων ζώων ως την «πηγή» των θανατηφόρων εστιών. Τα άγρια ζώα δεν μολύνονται ιδιαίτερα με θανατηφόρα παθογόνα έτοιμα να μας μολύνουν. Στην πραγματικότητα τα περισσότερα από αυτά τα μικρόβια ζουν ακίνδυνα στο σώμα αυτών των ζώων. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο η συρρίκνωση των δασών και η επέκταση των πόλεων και των βιομηχανικών δραστηριοτήτων ανοίγουν δρόμους για την προσαρμογή των μικροβίων στα ανθρώπινα σώματα, τονίζει στο «The Nation» η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σόνια Σαχ.

Η καταστροφή των οικότοπων απειλεί τεράστιους αριθμούς άγριων ειδών με εξαφάνιση, συμπεριλαμβανομένων των φαρμακευτικών φυτών και των ζώων στα οποία βασιζόμαστε ιστορικά για τη φαρμακοποιία μας.

Αναγκάζει τα άγρια είδη να περιορίζονται σε μικρότερες περιοχές των εναπομεινάντων οικοτόπων τους, αυξάνοντας την πιθανότητα να έρθουν σε επαναλαμβανόμενη, οικεία επαφή με τους ανθρώπινους οικισμούς που επεκτείνονται στους πρόσφατα κατακερματισμένους βιότοπους. Αυτή η συχνή κοντινή επαφή επιτρέπει στα μικρόβια που ζουν στο σώμα τους να περάσουν στο δικό μας, μετατρέποντας καλοήθη ζωικά μικρόβια σε θανατηφόρα ανθρώπινα παθογόνα.

Ενα καλό παράδειγμα είναι ο Εμπολα. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2017, τα κρούσματα του Εμπολα, που έχουν συνδεθεί με πολλά είδη νυχτερίδων, είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Αφρικής που έχουν βιώσει πρόσφατα γεγονότα αποψίλωσης δασών.

Η κοπή των δασών όπου ζούσαν οι νυχτερίδες τις αναγκάζει πλέον να πεθαίνουν σε δέντρα μέσα σε αυλές και αγροκτήματα. Ετσι αυξάνεται η πιθανότητα οι άνθρωποι να δαγκώσουν ένα κομμάτι φρούτου καλυμμένο με σάλιο νυχτερίδας ή να καταναλώσουν κρέας νυχτερίδων, εκθέτοντας τον εαυτό τους στα μικρόβια που καταφεύγουν στους ιστούς της νυχτερίδας. Τέτοιες συναντήσεις επιτρέπουν σε έναν αριθμό ιών που μεταφέρονται από νυχτερίδες -Εμπολα, Νίπα και (ο συγγενικός με τον ιό Εμπολα) Μάρμπουργκ- να «γλιστρήσουν» σε ανθρώπινους πληθυσμούς.

Αλλά και στον Αμαζόνιο μια μελέτη έδειξε ότι η αύξηση της αποδάσωσης κατά 4% αύξησε τη συχνότητα της ελονοσίας κατά περίπου 50%, επειδή τα κουνούπια που μεταδίδουν την ασθένεια ευδοκιμούν στο σωστό μίγμα ηλιακού φωτός και νερού σε πρόσφατα αποψιλωμένες περιοχές.

Βέβαια ζωονόσοι μπορούν να προκληθούν πέραν της εισβολής σε ανέγγιχτα τροπικά τοπία. Ο ιός του Δυτικού Νείλου έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Αφρική, αλλά εξαπλώθηκε επειδή ένας από τους αγαπημένους του ξενιστές είναι ο αμερικανικός κοκκινολαίμης, ο οποίος ευδοκιμεί σε ένα κόσμο με γκαζόν και αγρούς και τα κουνούπια, τα οποία συντελούν στην εξάπλωση της ασθένειας, τον βρίσκουν ιδιαίτερα ελκυστικό. Σε αυτή την περίπτωση ο ιός είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή εκμεταλλεύτηκε είδη που ταιριάζουν καλά με τους ανθρώπους.

«Λιμνοθάλασσες κοπριάς»

Ωστόσο δεν είναι μόνο η καταστροφή των άγριων βιότοπων που επιταχύνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών, αλλά και η «αντικατάστασή» τους. Για να ικανοποιήσουμε τις σαρκοφάγες ορέξεις του είδους μας, έχουν καεί εκτάσεις στο μέγεθος της ηπείρου της Αφρικής για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.

Καθώς οι πληθυσμοί αυξάνονται, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες και οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού προσφέρουν στους καταναλωτές στα σούπερ μάρκετ την επιλογή αγοράς βοείου κρέατος από κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις μέσα στη ζούγκλα ή στη σαβάνα σε πολλές διαφορετικές ηπείρους.

Εκατοντάδες χιλιάδες άλλα ζώα εκτρέφονται σε εργοστασιακές εγκαταστάσεις περιμένοντας τη σφαγή, συστεγαζόμενα πυκνά μαζί, στρώνοντας το έδαφος στα μικρόβια να μετατραπούν σε θανατηφόρα παθογόνα. Οι ιοί της γρίπης των πτηνών, για παράδειγμα, που προέρχονται από άγρια υδρόβια πτηνά, πέρασαν σε πτηνοτροφεία, μεταλλάχθηκαν και έγιναν πιο μολυσματικοί. Ενα στέλεχος, το H5N1, που μπορεί να μολύνει τους ανθρώπους, σκοτώνει περισσότερους από τους μισούς που έχουν μολυνθεί.

Οι τεράστιες ποσότητες των περιττωμάτων που παράγονται από τα εκτρεφόμενα ζώα παρέχουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες στα μικρόβια των ζώων ώστε να διαχέονται στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Επειδή τα ζωικά απόβλητα είναι πολύ πιο ογκώδη σε σχέση με τις ποσότητες που μπορούν να απορροφήσουν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ως λίπασμα, συλλέγονται σε πολλά μέρη που ονομάζονται «λιμνοθάλασσες κοπριάς».

Το κολοβακτηρίδιο «Εσερίχια κόλι», το οποίο ζει ακίνδυνα μέσα στα έντερα σε πάνω από το ήμισυ των βοοειδών στις αγροτικές περιοχές των ΗΠΑ, κρύβεται σε αυτά τα απόβλητα. Στους ανθρώπους προκαλεί αιμορραγική γαστρεντερίτιδα και πυρετό και μπορεί να οδηγήσει σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Το παράνομο εμπόριο άγριων ζώων δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι ένα άλλο μέρος του προβλήματος. Χιλιάδες ζώα μεταφέρονται μέσω του παράνομου εμπορίου ή πωλούνται σε «λαϊκές αγορές». Εκεί άγρια είδη που σπάνια συναντήθηκαν ποτέ στη φύση εγκλωβίζονται το ένα δίπλα στο άλλο σε κλουβιά, επιτρέποντας στα μικρόβια να πηδούν από το ένα είδος στο άλλο, μια διαδικασία που ξεκίνησε τον κορονοϊό ο οποίος προκάλεσε την επιδημία του SARS το 2002-2003 και πιθανώς τον κορονοϊό που μας καταδυναστεύει σήμερα. Τέτοιες αγορές δεν υπάρχουν μόνο στην Κίνα, αλλά και σε πολλές άλλες ασιατικές χώρες, όπως και σε ολόκληρη την υποσαχάρια Αφρική.

Αυτή η διαδικασία μετατροπής των μικροβίων των ζώων σε ανθρώπινα παθογόνα επιταχύνεται σήμερα, αλλά δεν είναι καινούργια. Ξεκίνησε με τη νεολιθική επανάσταση, όταν οι άνθρωποι εκκαθάρισαν για πρώτη φορά βιότοπους της άγριας ζωής για τις καλλιέργειες και την εκμετάλλευση άγριων ζώων μέσω της υποδούλωσής τους. Τα «θανατηφόρα δώρα» που λάβαμε από τους «φίλους μας τα ζώα», όπως το έθεσε ο διάσημος βιολόγος Τζάρεντ Ντάιαμοντ, περιλαμβάνουν την ιλαρά και τη φυματίωση από τις αγελάδες, τον κοκίτη από τους χοίρους και τη γρίπη από τις πάπιες.

Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε κατά την εποχή της αποικιακής επέκτασης. Οι Βέλγοι άποικοι στο Κονγκό έχτισαν τους σιδηροδρόμους και τις πόλεις που επέτρεψαν σε έναν φακοϊό σε τοπικούς μακάκους να τελειοποιήσει τις προσαρμογές του στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί άποικοι στο Μπανγκλαντές αποξήραναν τους υγρότοπους του Σουνταρμπάνς, του μεγαλύτερου μακρόβιου δάσους στον κόσμο, για να καλλιεργήσουν ρύζι, εκθέτοντας τους ανθρώπους σε βακτήρια που γεννιούνται στα υφάλμυρα νερά των υγρότοπων.

Οι πανδημίες που μας δημιούργησαν οι εισβολές της αποικιακής εποχής μάς μαστίζουν μέχρι σήμερα. Οι φακοϊοί του μακάκου εξελίχθηκαν σε HIV. Τα μεταφερόμενα στο νερό βακτήρια του Σουνταρμπάνς, τώρα γνωστά ως χολέρα, έχουν προκαλέσει εφτά πανδημίες μέχρι στιγμής, με την τελευταία στην Αϊτή μόλις μερικές εκατοντάδες μίλια μακριά από την ακτή της Φλόριντα.

*ΕΦ.ΣΥΝ.