Γνωριμία με τον Εθνικό Δρυμό Οίτης.

Έκταση Περιοχής: 7.210 εκτάρια

Ευρωπαϊκό καθεστώς προστασίας:

ΕΖΔ GR2440004 «ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΙΤΗΣ»

ΖΕΠ GR2440007 «ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΙΤΗΣ-ΚΟΙΛΑΔΑ ΑΣΩΠΟΥ»

IBA: GR 104 «ΟΡΟΣ ΟΙΤΗ»

Η περιοχή σχεδιάστηκε ως «Εθνικό Δασικό Πάρκο του όρους Οίτη (Εθνικός Δρυμός Οίτης)» με το Βασιλική Διάταγμα 218/7.3.1966 (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως 56/12.3.1966). Το Εθνικό Πάρκο του όρους Οίτη αποτελείται από τον πυρήνα αυστηρής προστασίας (3.370 εκτάρια) και την περιφερειακή ζώνη (3.630 εκτάρια). Τα όρια της περιοχής ΖΕΠ συμπίπτουν με τα όρια της περιφερειακής ζώνης.

Μέρος της περιοχής επικαλύπτεται από το Καταφύγιο Άγριας Ζωής «Σκασμένη, Φραντζή-Δύο Βουνών» (Νόμος 177/75, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 2637/98).

Καθεστώς ιδιοκτησίας και κύριες χρήσεις γης:

Η περιοχή του έργου είναι δημόσια γη.

Στη ζώνη αυστηρής προστασίας οι χρήσεις γης είναι περιορισμένες και απαγορεύονται όλες οι αγροτικές, δασοπονικές, κτηνοτροφικές, ψυχαγωγικές και οικιστικές δραστηριότητες. Η κτηνοτροφία επιτρέπεται στην περιφερειακή ζώνη και η υλοτομία επιτρέπεται σε μια μικρή περιοχή στο δυτικό τμήμα της περιφερειακής ζώνης γύρω από το Δήμο της Καστανιάς.

Επιστημονική περιγραφή της περιοχής του έργου

Το Εθνικό Πάρκο της Οίτης επεκτείνεται σε υψόμετρα από 400-2.116 μέτρα και περιλαμβάνει τις ψηλότερες κορυφές του ορεινού όγκου, εκτός από την ψηλότερη, τον Πύργο, στα 2.152 μέτρα. Το μητρικό πέτρωμα του μεγαλύτερου μέρους της περιοχής είναι ασβεστόλιθος, αλλά υπάρχουν και μεγάλες εκτάσεις με φλύσχη. Υπάρχουν επίσης πολλοί καρστικοί σχηματισμοί μεγάλης αισθητικής αξίας. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της Οίτης είναι ο μεγάλος αριθμός χειμάρρων, κυρίως στη βόρεια πλευρά, που χύνονται στον ποταμό Σπερχειό και τροφοδοτούν με νερό την περιοχή.

Η βλάστηση που αναπτύσσεται στους ασβεστόλιθους των χαμηλότερων υψόμετρων, μέχρι τα 800 μέτρα, χαρακτηρίζεται από αείφυλλους σκληρόφυλλους θάμνους (τύπος οικοτόπου 9320, Oleo-lentiscetum aegeicum ) και από μία ζώνη δάσους Αριάς Quercus ilex (τύπος οικοτόπου 9340, Andrachno-Quercetum ilicis). Επίσης, στο ανατολικό τμήμα της περιοχής υπάρχει μία μικρή συστάδα πυκνού δάσους Πλατύφυλλης Δρυός Quercus frainetto (Querco cocciferae-Phillyreetum latifoliae). Κατά μήκος πολλών ρεμάτων αναπτύσσονται επιμήκεις συστάδες Πλατάνου (Platanus orientalis) (τύπος οικοτόπου 92C0).

Στα μεγαλύτερα υψόμετρα (700-1.950 μέτρα) κυριαρχούν τα δάση της ενδημικής Κεφαλληνιακής Ελάτης (Abies cephalonica). Τα ελατοδάση αναπτύσσονται σε ασβεστόλιθο ή σε φλύσχη και γενικά είναι πυκνά (μέση κάλυψη 80%). Η Μαύρη Πεύκη (Pinus nigra subsp. pallasiana) (9530*) σχηματίζει ένα μικρό φυσικό δάσος στις βόρειες πλαγιές της περιοχής (1.150-1.350 μέτρα). Το Juniperus foetidissima (9560*) σχηματίζει δύο αραιές, στενές συστάδες σε απότομες ασβεστολιθικές πλαγιές στο ανατολικό τμήμα της περιοχής. Θαμνώνες με πυκνά και χαμηλά Juniperus communis subsp. nana (τύπος οικοτόπου 4060) αναπτύσσονται στις παρυφές του ελατοδάσους σε φλύσχη. Αναγέννηση των ελάτων συχνά παρατηρείται ανάμεσα στους θάμνους. Ενδημικά ορεινά μεσογειακά χέρσα εδάφη με

ακανθώδεις θάμνους (τύπος οικοτόπου 4090) καλύπτουν μεγάλα τμήματα των δασικών ανοιγμάτων και εδάφη με φλύσχη ψηλότερα από το δασοόριο (υψόμετρα 1.200-2.000 μ) . Χαρακτηρίζονται από πυκνούς χαμηλούς θάμνους και φρύγανα όπως τα Astragalus thracicus subsp. parnassi, Marubium velutinum, Daphne oleoides, Astragalus semprevirens και Acantholimon androsaceum. Αυτός ο τύπος χερσότοπου έχει εξελιχθεί παράλληλα με τη βόσκηση των αιγοπροβάτων, που ήταν ιδιαίτερα έντονη στο παρελθόν.

Τα λιβάδια με Nardus stricta - Alopecurus gerardii (6230*) αφθονούν στα δασικά ανοίγματα και στα οροπέδια σε υψόμετρα πάνω από 1.000 μέτρα, σε φλύσχη. Ευτροφικά λιβάδια με υψηλές πόες και Juncus effuscus (τύπος οικοτόπου 6430) αναπτύσσονται πάνω από τα 1.400 μέτρα σε υγρές τοποθεσίες. Μικρά μεσογειακά εποχικά λιμνία (3170*) με Corrigiola litoralis, Ranunculus lateriflorus και Myosurus minimus εμφανίζονται στις Λειβαδιές, το κεντρικό οροπέδιο της Οίτης, και σε ένα μικρό οροπέδιο στην περιοχή της Λούκας.

Χασμοφυτική βλάστηση (τύπος οικοτόπου 8210), που χαρακτηρίζεται από τη συμμετοχή πολλών ενδημικών ειδών αναπτύσσεται κυρίως στις απότομες ασβεστολιθικές πλαγιές του βόρειου τμήματος της περιοχής.

Η χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνει περισσότερα από 1.000 taxa. Το μεσογειακό και βαλκανικό στοιχείο είναι κυρίαρχα στη χλωρίδα. Εδώ εμφανίζονται 79 ελληνικά ενδημικά φυτά. Συνολικά, τα ενδημικά, σπάνια/απειλούμενα και προστατευόμενα φυτικά είδη, που είναι σημαντικά για τη βιοποικιλότητα, φτάνουν τα 140: περίπου 90 από αυτά εμφανίζονται σε λιβάδια των δασικών ανοιγμάτων, ενώ 10 από αυτά είναι εμφανίζονται μόνο στα δάση.

Η πανίδα της περιοχής δεν έχει ακόμα μελετηθεί με λεπτομέρεια. Σύμφωνα με το Διαχειριστικό Σχέδιο του Εθνικού Πάρκου του Όρους Οίτη (LIFE92 NAT/GR/013700), η πανίδα περιλαμβάνει 166 είδη πτηνών, 59 είδη θηλαστικών, 43 είδη αμφιβίων και ερπετών, και 12 είδη ψαριών του γλυκού νερού. Τα στοιχεία για τα ψάρια αφορούν στην ευρύτερη περιοχή της Οίτης συμπεριλαμβάνοντας τις γύρω πεδινές περιοχές, επομένως ο αριθμός μέσα στο Εθνικό Πάρκο μπορεί να είναι μικρότερος.

Στην ευρύτερη περιοχή της Οίτης υπάρχουν πολυάριθμοι αρχαιολογικοί και πολιτιστικοί χώροι. Μέσα στο Εθνικό Πάρκο υπάρχουν ερείπια αρχαίων προμαχώνων (τοποθεσία Αετός) και η Μονή Αγάθωνος, που χρονολογείται στον 12ο αιώνα. Στο συγκρότημα της Μονής Αγάθωνος υπάρχει ένα μικρό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που παρέχει βασική πληροφόρηση για την άγρια ζωή του βουνού.

Σημασία της περιοχής του έργου για τη βιοποικιλότητα:

Το Εθνικό Πάρκο της Οίτης χαρακτηρίζεται από γεωλογική και γεωμορφολογική ποικιλία, έχει άφθονες πηγές νερού και βρίσκεται στη μεταβατική ζώνη μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ελλάδας. Είναι σημαντικό για τη βιοποικιλότητα σε εθνικό επίπεδο επειδή περιλαμβάνει ποικιλία εκτενών φυσικών και ημι-φυσικών ενδιαιτημάτων, με πολύ καλή παρουσία (με πιο σημαντική την παρουσία των δασών Κεφαλληνιακής Ελάτης). Επίσης φιλοξενεί μεγάλο αριθμό ειδών χλωρίδας και πανίδας, κάποια από τα οποία είναι σπάνια, και είναι το νοτιότερο όριο της εξάπλωσης αρκετών ειδών όπως το Caltha palustris. Είναι επίσης σημαντικό για τη βιοποικιλότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και για αυτό το λόγο έχει θεσπιστεί ως Βιογενετικό Απόθεμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Οικότοποι: Στην περιοχή καταγράφονται 13 τύποι οικοτόπων του Παραρτήματος I της Οδηγίας 92/43 από τους οποίους 4 είναι προτεραιότητας (3170*, 6230*, 9530*, 9560*).

Τα μεσογειακά εποχικά λιμνία (3170*) είναι εξαιρετικά σημαντικά τόσο σε εθνικό και όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Αυτός ο τύπος οικοτόπου έχει καταγραφεί μόνο σε 33 περιοχές Natura 2000 στην Ελλάδα: από αυτές 24 βρίσκονται στο Αιγαίο και μόνο 9 στην ηπειρωτική χώρα. Επιπλέον, τα λιμνία της περιοχής, μαζί με αυτά του Καλλιδρόμου, είναι τα μόνα καταγεγραμμένα σε μεγάλα υψόμετρα στην ηπειρωτική χώρα (ακόμα δύο λιμνία σε μεγάλα υψόμετρα υπάρχουν στην Κρήτη). Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ο οικότοπος ενδέχεται να υπάρχει και σε άλλα σημεία της ηπειρωτική χώρα, αλλά δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένες αναφορές. Τα λιμνία της Οίτης φιλοξενούν μερικά εξειδικευμένα και πολύ σπάνια στην Ελλάδα φυτικά είδη: το Myosurus minimus απαντάται μόνο σε 5-6 τοποθεσίες στην Ελλάδα (είναι σπάνιο σε επίπεδο νοτιοανατολικής Μεσογείου) και ο ορεινός όγκος της Οίτης είναι η μόνη τοποθεσία στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου η παρουσία του έχει προσφάτως επιβεβαιωθεί. Το Ranunculus lateriflorus επίσης εμφανίζεται σε μόνο 5-6 θέσεις στην Ελλάδα και η Veronica oetaea είναι ενδημικό του βουνού (βλέπε παρακάτω). Επιπλέον, τα λιμνία είναι το ενδιαίτημα της Κιτρινομπομπίνας (Bombina variegata) που περιλαμβάνεται στο Παραρτήματος II της Οδηγίας 92/43, και δύο ειδών που προστατεύονται από τη Σύμβαση της Βέρνης, του Αλπικού Τρίτωνα (Ichtyosaura alpestris) και του Πρασινόφρυνου (Bufo viridis).

Επίσης η Οίτη είναι μία από μόλις 9 περιοχές του δικτύου Natura 2000 στην Ελλάδα όπου έχει καταγραφεί ο τύπος οικοτόπου 9560*, ενδημικά μεσογειακά δάση με είδη Juniperus. Τα δάση Μαλόκεδρου Juniperus foetidissima απαντώνται στην ΕΕ μόνο στη βαλκανική χερσόνησο και στην Κύπρο.

Ο τύπος οικοτόπου 6230*, λιβάδια πλούσια με Nardus, ποικίλων ειδών, σε πυριτιούχα υποστρώματα σε ορεινές περιοχές, έχει καταγραφεί σε 24 περιοχές Natura 2000 στην Ελλάδα και οι φυτοκοινωνίες της Οίτης είναι ανάμεσα στις πιο αντιπροσωπευτικές.

Χλωρίδα: Περιλαμβάνει 32 σπάνια ή απειλούμενα στην Ελλάδα taxa, 17 από τα οποία είναι ελληνικά ενδημικά. Από τα ενδημικά taxa, 10 είναι περιορίζονται στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και 3 είναι στενότοπα ενδημικά: η Veronica oetaea*, ένα κρισίμως κινδυνεύον τοπικό ενδημικό της Οίτης, το Alyssum gustavsonii, ενδημικό της Οίτης και του γειτονικού Παρνασσού, και το Polygonum papillosum, ενδημικό στα όρη Οίτη και Καλλίδρομο. Συνολικά 67 taxa είναι προστατευόμενα, μεταξύ τους και 19 taxa ορχιδέων προστατευόμενα από τη Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο των Ειδών της Άγριας Πανίδας (CITES). Η Veronica oetaea*, είδος προτεραιότητας του Παραρτήματος II της Οδηγίας 92/43, προστατεύεται επίσης από τη Σύμβαση της Βέρνης. Δύο ακόμα φυτά, τα Ruscus aculeatus και Gentiana lutea περιλαμβάνονται στο Παράρτημα V της προαναφερθείσας Οδηγίας.

Ορνιθοπανίδα: Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως ΖΕΠ και ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (ΙΒΑ). Φιλοξενεί 21 είδη του Παραρτήματος I της Οδηγίας 79/409/EΟΚ για τα Πουλιά (13 επιδημητικά και 6 φωλιάζοντα) και τουλάχιστον 32 μεταναστευτικά είδη. Δέκα από τα είδη πουλιών είναι απειλούμενα σε εθνικό επίπεδο. Το γεγονός ότι στον ορεινό όγκο απαντούν 8 είδη δρυοκολάπτη υποδεικνύει την παρουσία δασών με ποικιλία δομών, γεγονός ασυνήθιστο στην κεντρική και νότια χώρα.

Θηλαστικά: Η περιοχή φιλοξενεί 30 απειλούμενα είδη που περιλαμβάνονται στο ελληνικό Κόκκινο Βιβλίο. Από αυτά, 24 προστατεύονται από τη Σύμβαση της Βέρνης (Παράρτημα ΙΙ). Πέντε είδη που κατοικούν στην περιοχή, το Αγριόγιδο (Rupicapra rupicapra balcanica), η Πυρρομυωτίδα (Myotis emarginatus), ο Μπαρμπαστέλλος (Barbastella barbastellus), η Καφέ Αρκούδα και ο Λύκος (Canis lupus*) συμπεριλαμβάνονται στο Παράρτημα II της Οδηγίας 92/43/EΟΚ.

Αμφίβια και Ερπετά: Η περιοχή φιλοξενεί 16 είδη προστατευόμενα από τη Σύμβαση της Βέρνης (Παράρτημα II). Ο Αλπικός Τρίτωνας αναπαράγεται εδώ σε μεγαλύτερους αριθμούς από ότι σε άλλα βουνά της Κεντρικής και Νότιας Ελλάδας. Τρία είδη, η Κιτρινομπομπίνα, η Γραικοχελώνα (Testudo graeca), και η Μεσογειακή Χελώνα (Eurotestudo hermanni) περιλαμβάνονται στο Παράρτημα II της Οδηγίας 92/43/EΟΚ.

Ασπόνδυλα: Είκοσι ένα σημαντικά είδη έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα στην περιοχή, από τα οποία 12 είναι ενδημικά της Ελλάδας. Τρία είδη, τα Lycaeiodes argyrognomon, Plebejus pylaon, και Brenttis graeca χαρακτηριζονται ως σπάνια στην Ευρώπη και 8 είδη προστατεύονται από την εθνική νομοθεσία (Προεδρικό Διάταγμα 67/81).

Ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης,
Κοιλάδας Σπερχειού και Μαλιακού Κόλπου

Ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, Κοιλάδας Σπερχειού και Μαλιακού Κόλπου, είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου υπό την εποπτεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ιδρύθηκε με τον Ν. 3044/2002, βάσει των διατάξεων του Ν. 2742/1999, με την επωνυμία Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης και σκοπό την προστασία και διαχείριση του Εθνικού Δρυμού Οίτης και της ευρύτερης περιοχής του όρους Οίτη. Σύμφωνα με τον Ν. 4519/2018 «Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και άλλες διατάξεις», ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης μετονομάζεται σε Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, Κοιλάδας Σπερχειού και Μαλιακού Κόλπου και η χωρική αρμοδιότητά του αυξάνεται σημαντικά, περιλαμβάνοντας πλέον εκτός από την υφιστάμενη κατά την έναρξη ισχύος του περιοχή ευθύνης, και άλλες πέντε ακόμα περιοχές του Δικτύου Natura 2000, που αφορούν την Κοιλάδα Σπερχειού και τον Μαλιακό Κόλπο, καθώς επίσης τα όρη Καλλίδρομο, Όθρυ και Τυμφρηστό (Βελούχι).

Π.Φ

πηγές. .https://www.foropenforests.org
https://oiti.gr/

                                                  Α Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Ε 

Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για την ανακύκλωση συσκευασιών από πλαστικό, γυαλί, χαρτί, αλουμίνιο και λευκοσίδηρο, στους γνωστούς σε όλους μας «μπλε κάδους».

Ώρα της Γης 2019: Το Σάββατο (30/3/19) η χώρα «σκοτεινιάζει» για καλό σκοπό

Η χωρα μας συμμετέχει για άλλη μία χρονιά στην «Ωρα Γης», προτρέποντας με αυτόν τον τρόπο, τους πολίτες και φορείς το Σάββατο 30 Μαρτίου, να σβήσουν για μία ώρα τα φώτα, από τις 20:30 έως τις 21:30, συνεισφέροντας στην παγκόσμια προσπάθεια ευαισθητοποίησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Σημειώνεται ότι η «Ώρα της Γης» ξεκίνησε στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας το 2007 και σταδιακά εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη συμμετοχική εκστρατεία ευαισθητοποίησης για την προστασία του πλανήτη.
Δώδεκα χρόνια μετά, πολίτες και φορείς από περισσότερες από 180 χώρες βρίσκονται μπροστά στην πρόκληση να πιέσουν τους ηγέτες να αναλάβουν άμεση δράση για την εφαρμογή μιας νέας παγκόσμιας συμφωνίας για τη φύση και τους ανθρώπους, που θα έχει ως στόχο, την προστασία και διατήρηση της βιοποικιλότητας που χάνεται με ραγδαίους ρυθμούς.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του WWF, σε 11.000 πολίτες από 10 χώρες, παρότι ο τρόπος με τον οποίο παράγεται και καταναλώνεται η τροφή, η οποία προέρχεται από τη φύση, συνιστά σήμερα τη μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη, μόλις 9% των συμμετεχόντων κατανοούν την έκταση του προβλήματος.

Π.Φ

Αφιέρωμα στον Σπερχειό ποταμό

Ο μεγαλόπρεπος ποταμός της Στερεάς Ελλάδας διακρίνεται για την αλώβητη φυσιογνωμία του, καθώς από τις πηγές στα ψηλά μέχρι τις όμορφες εκβολές του, διατηρεί ακόμα τον αρχαίο του ρου. Το όνομα του πηγάζει από το ρήμα «σπέρχω» που σημαίνει «κινούμαι με ορμή», ενώ στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης αναφερόταν και ως Αλαμάνα. Ο Σπερχειός ξεκινάει την πορεία του από τα ανατολικά της κεντρικής Πίνδου και τον ορεινό όγκο του Τυμφρηστού, κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά και μετά από 82,5 χλμ., εκβάλλει στον Μαλιακό κόλπο. Στην πορεία του δημιουργεί την μεγάλη κοιλάδα της Φθιώτιδας (κοιλάδα του Σπερχειού), που απλώνεται ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της Οίτης στα νότια και της Όθρυς στα βόρεια. Η λεκάνη απορροής του ποταμού καλύπτει μια έκταση 1.517 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Στα νερά του συμβάλλουν και άλλοι μικρότεροι ποταμοί που κατεβαίνουν από την Οίτη με σημαντικότερους τον Ίναχο (Βίστριζα), τον Γοργοπόταμο, το Μαυρονέρι και τον Ασωπό. Δεκάδες ακόμα μικρότεροι παραπόταμοι και ρέματα καταλήγουν στον Σπερχειό, όπως ο Ρουστιανίτης, ο Κατής, ο Κάκαβος, ο Ξηριάς Υπάτης, ο Ξηριάς Λαμίας, ο Ξηριάς Βαρδατών, το Παλαιόκαστρο, το Βοϊδόρεμα, η Μαρίτσα, ο Μαυριλιώτης, ο Πετσιώτης, το Καστανόρεμα, το Σαπουνόρεμα, το Βαγινόρεμα, το Δριστελόρεμα, το Παλιοχειμαρόρεμα, το Λειβαδόρεμα, το Σπερτόρεμα, ο Ψαροφωλιάς, το Καβουρόρεμα, το Κρανιόρεμα, ο Τριανταφυλλιάς, το Κακαβόρεμα και ο Γερακάρης.

Ο Σπερχειός είναι ένας «ζωντανός» ποταμός που με τα χρόνια έχει αλλάξει τελείως την γεωμορφολογία της περιοχής. Από την αρχαιότητα το ποτάμι έχει κατεβάσει υλικά που έχουν μετατοπίσει τις εκβολές του 8 χλμ. μέσα στην θάλασσα, ενώ υπολογίζεται ότι ο Μαλιακός κόλπος θα εξαφανιστεί από τις προσχώσεις του Σπερχειού μέσα στα επόμενα χίλια χρόνια. Πρόκειται για ένα ποτάμι που εμφανίζεται συχνά στην ιστορία, ενώ στην ελληνική μυθολογία λατρευότανε ως θεότητα. Εδώ ζούσε η αρχαία φυλή των Αινιανών, εδώ έγινε η ηρωική μάχη των Θερμοπυλών ενάντια στους Πέρσες, η νίκη των Βυζαντινών ενάντι των Βουλγάρων το 995, η διάσημη μάχη της Αλαμάνας και η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Το ποτάμι μάλιστα υπήρξε το πρώτο σύνορο της Ελλάδας από την εποχή της απελευθέρωσης της χώρας από τους Τούρκους. Σήμερα, και αν εξαιρέσει κανείς τα εγγειοβελτιωτικά έργα για την άρδευση της περιοχής στην τάφρο της Λαμίας, στον Σπερχειό δεν έχουν γίνει μεγάλες ανθρώπινες επεμβάσεις, όπως στα περισσότερα μεγάλα ποτάμια της χώρας μας. Έτσι μπορεί κανείς να παρατηρήσει τη φυσιογνωμία ενός μεγάλου ποταμού σε όλο το μήκος του. Από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του ποταμού είναι οι απέραντες εκβολές του που δημιουργούν ένα μεγάλο και σημαντικό βιότοπο για πολλά είδη της πανίδας.

Σε όλο το μήκος του ο Σπερχειός ακολουθείται από πυκνή βλάστηση. Στα ψηλά συναντάμε ιτιές, πλατάνια, σφενδάμια, βελανιδιές, καστανιές, κ.ά. και μόλις η κοίτη μεγαλώσει, γύρω από τον ποταμό απλώνονται μεγάλα και πυκνά παραποτάμια δάση από σκλήθρα και λεύκες. Στις εκβολές του ο Σπερχειός δημιουργεί ελώδεις εκτάσεις με σαλικόρνιες και άλλα αλόφυτα, ενώ από πιο ψηλά μπορεί κανείς να διακρίνει τα τεράστια χρυσά λιβάδια από βούρλα και αγριοκαλαμιές. Κοντά στον ποταμό φυτρώνουν διάφορα αξιόλογα φυτά, όπως το αγριόσκορδο Allium sphaerocephalon, το Epilobium angustifolium, η Cardamine acris, ο Sideritis purpurea, ο Acinos suaveolens, το Centaurium erythraea, η Alkanna calliensis, το Cirsium arvense vestitum, η Angelica sylvestris, η Prunella laciniata, το αγριογαρύφαλλο Dianthus cruentus, η ορχιδέα Epipactis helleborine, η Lactuca viminea, η ενδημική Petrorhagia phthiotica, η Scabiosa tenuis, η σιληνή Silene multicaulis, η Veronica serpyllifolia, κ.ά.

Ο ποταμός αποτελεί έναν από τους κορυφαίους βιότοπους για δεκάδες είδη της ορνιθοπανίδας, στη χώρα μας. Ιδιαίτερα οι μεγάλες εκτάσεις των εκβολών συγκεντρώνουν χιλιάδες πουλιά κάθε χρόνο. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε στικταετοί, φιδαετοί, καλαμόκιρκοι, βαλτόκιρκοι, χειμωνόκιρκοι, τσίφτες, γερακίνες, πετρίτες, σαΐνια, ξεφτέρια, κιρκινέζια, βραχοκιρκίνεζα, μαυροκιρκίνεζα, κ.ά. Στα ρηχά τον χειμώνα συγκεντρώνονται πολλά παπιά, όπως ψαλίδες, χουλιαρόπαπιες, κιρκίρια, πρασινοκέφαλες, γκισάρια, σαρσέλες, καπακλήδες και σφυριχτάρια. Εδώ ζούνε 8 είδη ερωδιών (σταχοτσικνιάδες, πορφυροτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, κρυπτοτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες και σπάνιοι ήταυροι). Στις εκβολές διαχειμάζει και ο μεγαλύτερος πληθυσμός από αβοκέτες στην Ελλάδα με πάνω από 3.000 άτομα. Άλλα παρυδάτια είδη είναι η χουλιαρομύτα, η πετροτουρλίδα, ο θαλασσοσφυριχτής, η νανοσκαλίδρα, ο ακτίτης, ο κοκκινοσκέλης, ο πρασινοσκέλης, ο καλαμοκανάς, ο μαχητής, το μπεκατσίνι, το νεροχελίδονο και ο κορμοράνος. Κοντά στη θάλασσα πετάνε πολλά είδη από γλάρους και γλαρόνια. Από τα μικροπούλια ξεχωρίζουν η αλκυόνη, η καλαμοποταμίδα, η τσιχλοποταμίδα, η κιστικόλη, η σταρήθρα, το καλαμοτσίχλονο, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς, η νεροκελάδα, ο μελισσοφάγος και η υφάντρα.

Τα αμφίβια περιλαμβάνουν είδη, όπως ο κοινός φρύνος, ο πρασινόφρυνος, ο δεντροβάτραχος η κιτρινομπομπίνα και ο βαλκανοβάτραχος. Η ερπετοπανίδα αποτελείται από ποταμοχελώνες, βαλτοχελώνες, μεσογειακές χελώνες, κρασπεδοχελώνες, αβλέφαρους, τρανόσαυρες, νερόφιδα, σπιτόφιδα, λιμνόφιδα, σαπίτες, οχιές, κ.ά. Στα ψηλά του Σπερχειού ζούνε λύκοι και αγριόγατες. Η βίδρα έχει συνεχή παρουσία σε όλο το μήκος του ποταμού και η πανίδα των θηλαστικών συμπληρώνεται με αγριόχοιρους, αλεπούδες, ασβούς, κουνάβια, νυφίτσες, σκαντζόχοιρους, μυγαλές αλλά και ενδιαφέροντα είδη από νυχτερίδες, όπως μπαρμπαστέλους (Barbastella barbastellus), ωτονυχτερίδες (Plecotus auritus) και μεγάλους νυχτοβάτες (Nyctalus lasiopterus).

Πλούσια είναι η ιχθυοπανίδα του ποταμού με πολλά ενδημικά είδη. Ξεχωρίζει η παρουσία του στενότοπου ενδημικού ελληνοπυγόστεου (Pungitius hellenicus), της μπριάνας του Σπερχειού (Barbus sperchiensis) και του τσιρωνιού του Σπερχειού (Rutilus sp. Sperchios). Άλλα είδη είναι το ευρωπαϊκό τσιρωνάκι (Alburnoides bipunctatus), το χέλι (Anguilla anguilla), ο ζαχαριάς (Aphanius fasciatus) που ζει κατά χιλιάδες κοντά στις εκβολές, το αγκαθερό (Gasterosteus gymnourus), ο ποντογωβιός (Knipowitschia caucasica), το σκαρούνι (Luciobarbus graecus), το αττικόψαρο (Pelasgus marathonicus), η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis), ο μακεδονικός ποταμοκέφαλος (Squalius vardarensis), η πέστροφα (Salmo trutta) και η αμερικάνικη πέστροφα (Oncorhynchus mykiss). Τέλος, πιστεύεται ότι οι εκβολές του Σπερχειού είναι ένας από τους λίγους εναπομείναντες στη χώρα μας τόπους αναπαραγωγής του κρανιού (Argyrosomus regius), ενός από τα πιο εντυπωσιακά θαλάσσια ψάρια.

πηγή: www.naturagraeca.com

Kομποστοποίηση. Mια λύση για την προστασία του περιβάλλοντος.

Στην Ευρώπη ο αριθμός των σκουπιδιών αυξάνεται κάθε χρόνο με δυσάρεστες επιπτώσεις για το περιβάλλον και με βασική συνέπεια τη ραγδαία αύξηση του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Είναι γεγονός ότι η ανακύκλωση έχει αυξηθεί σημαντικά στη χώρα μας, παράλληλα όμως αυξάνονται και τα σκουπίδια. Μόνο ο Ν. Αττικής παράγει πάνω από 6.500 τόνους σκουπιδιών την ημέρα και τα μισά απ’ αυτά είναι οργανικά.
Με την κομποστοποίηση, ο αριθμός αυτός μπορεί να μειωθεί έως και 35%.
Εδω και χρονια, με πολύ αργούς ρυθμούς, έχουν αρχίσει ήδη να εμφανίζονται οι πρώτοι κάδοι κομποστοποίησης σε επιλεγμένες περιοχές.
Με την Οικιακή κομποστοποίηση μπορούμε και μόνοι μας με απλό τρόπο να συμβάλουμε στην προστασία του περιβάλλοντος με μοναδικό εξοπλισμό τον ειδικό κάδο για τον κήπο ή το μπαλκόνι μας.

Η κομποστοποίηση είναι μια φυσική διαδικασία η οποία μετατρέπει τα οργανικά υλικά σε μια πλούσια σκούρα ουσία. Αυτή η ουσία λέγεται κομπόστ ή χούμους ή εδαφοβελτιωτικό.

Η κομποστοποίηση είναι ένας πολύ άμεσος και σημαντικός τρόπος πρόληψης και ανακύκλωσης. Έχει υπολογιστεί ότι το 35% των οικιακών απορριμμάτων μπορούν να κομποστοποιηθούν. Η Ελληνική πολιτεία έχει μεριμνήσει για την εκπόνηση μελέτης που αφόρα οδηγό εφαρμογής προγραμμάτων Διαλογή στη Πηγή & συστημάτων διαχείρισης των βιοαποβλήτων.

Ως κομποστοποίηση ορίζεται η αερόβια βιολογική (οξειδωτική) διαδικασία αποικοδόμησης και σταθεροποίησης των οργανικών υλικών, που πραγματοποιείται υπό τις φυσικές και χημικές εκείνες συνθήκες που ευνοούν τη διαδοχή συγκεκριμένων θερμόφιλων, θερμοανθεκτικών και μεσόφιλων μικροβιακών πληθυσμών (Gray et al., 1971; Haug, 1996).

Η διαχείριση του οργανικού κλάσματος με κομποστοποίηση πρέπει να προτιμάται από κάθε άλλη μέθοδο και να έχει την ακόλουθη ιεράρχηση: 1. Κομποστοποίηση στην πηγή (οικιακή και στις εγκαταστάσεις μεγάλων παραγωγών)
2. Κομποστοποίηση σε πράσινα σημεία σε κάθε γειτονιά
3. Δημοτική κομποστοποίηση
4. Περιφερειακή κομποστοποίηση

Διαδικασία κομποστοποίησης

Τα βακτήρια, οι μύκητες και άλλα μικρόβια είναι οι "εργάτες" της κομποστοποίησης. Αυτοί υποβοηθούνται κι από πολλούς άλλους μεγαλύτερους οργανισμούς. Κατά τη διάρκεια της κομποστοποίησης, αυτά τα μικρόβια παράγουν διοξείδιο του άνθρακα (CO2), θερμότητα και νερό καθώς αποικοδομούν τα οργανικά υλικά του σωρού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι το κομπόστ (πλούσιο, σκούρο, θριφτό και άοσμο), τέλειο λίπασμα για τον κήπο. Για την αποτελεσματική κομποστοποίηση χρειάζονται:

Οργανικό μίγμα υλικών (σε σωστές αναλογίες)
Αερισμός
Ελεγχόμενη μέγιστη δυνατή σχετική υγρασία
Μικρό μέγεθος υλικών

Κομποστοποιήσιμα απορρίμματα

Ενώ οτιδήποτε ήταν κάποτε ζωντανό μπορεί να κομποστοποιηθεί, κάποια υλικά είναι καλύτερα να μείνουν μακριά από τον οικιακό κομποστοποιητή του κήπου. Όταν λοιπόν επιλέγετε τα υλικά της κομποστοποίησης σας, καλό είναι να αποφεύγονται:

Απορρίμματα που προσελκύουν ενοχλητικά ζωύφια
Άρρωστα ή μολυσμένα από έντομα φυτά

Τα λιπαρά φαγητά, όπως το κρέας και τα τυροκομικά, πρέπει να αποφεύγονται επειδή προσελκύουν τρωκτικά, σκυλιά, γάτες, μύγες κ.α.. Τα απορρίμματα των σκύλων και των γατών δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται γιατί μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες. Μπορείτε επίσης να αποφύγετε την προσθήκη άρρωστων φυτών ή φυτών που έχουν προσβληθεί έντονα από έντομα, εκτός αν είστε σίγουροι για την υψηλή θερμοκρασία του κομποστοποιητή, οπότε αν μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα διασπαστούν τελείως και δεν θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Αυτό ισχύει και για τα αναπαραγωγικά μέρη των φυτών όπως οι ρίζες και οι σπόροι, τα οποία καλό είναι να αποφεύγονται, εκτός αν η θερμοκρασία του κομποστοποιητή είναι υψηλή οπότε θα διασπαστούν.

Πάρης Φούντας

Η θετική συμβολή του αστικού πρασίνου στην κλιματική αλλαγή

Τα θέματα αναφορικά με την επαπειλούμενη Κλιματική Αλλαγή αποτελούν επιστημονικό πεδίο και έρευνας κυρίως των ειδικών Κλιματολόγων (παλαιό, μίκροκλιματολόγων), Μετεωρολόγων αλλά και των ειδικών της Φυσικής της Ατμοσφαίρας.

Είναι οι επιστήμονες εκείνοι που μας εφοδιάζουν με την συνεχή πληροφόρηση και γνώση του τι συνέβαινε στο παρελθόν και το τι συμβαίνει με το κλίμα του γήινου περιβάλλοντος σήμερα. Και είναι αυτοί που μας προειδοποιούν ότι αν έγκαιρα και δραστικά δεν λάβουμε τα μέτρα μας το κλίμα αλλάζει για το χειρότερο πολύ γρήγορα.

Και είναι αυτοί που μέσα από τη σπουδή και γνώση στις κλιματικές συνθήκες κινητοποιούν τις κοινωνίες και τα έθνη (Παρίσι, Πάργα κλπ) να ευαισθητοποιηθούν και να λάβουν τα ανάλογα μέτρα για τους πολλαπλούς κινδύνους που η κλιματική αλλαγή θα φέρει θυμίζοντάς μας τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Φαινόμενα δηλ. όπως αυτά της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη μας, της ανόδου της στάθμης των νερών της θάλασσας, τις εκτεταμένες ξηρασίες, το λιώσιμο των πάγων στους πόλους, τους τυφώνες, τις πυρκαγιές στα δάση που είναι τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής προς το χειρότερο.

Φαινόμενο Θερμοκηπίου
Τον αγώνα αυτό για την προστασία του κλίματος, για τη μείωση των κινδύνωναπό την κλιματική αλλαγή συμπαρίστανται και πολλοί άλλοι επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς προσφέροντας ο κάθε φορέας από τη σκοπιά του βοήθα με το να εντοπίζουν στον τομέα της ευθύνης τους τη συμμετοχή στο πρόβλημα αλλά και υποδεικνύοντας και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την μείωση του.

Προκειμένου λοιπόν να δούμε τη θετική συμβολή του αστικού πρασίνου στην μείωση των κινδύνων της κλιματικής αλλαγής θα ήταν σκόπιμο να διευκρινίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε κλιματική αλλαγή, αλλά και το πώς και πόσο το αστικό πράσινο συμβάλει στη βελτίωσή της. Βλέπουμε λοιπόν ότι το κύριο συνθετικό στην κλιματική αλλαγή είναι το Κλίμα. Όταν δε λέμε Κλίμα μιας περιοχής αναφερόμαστε στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν για την περιοχή αυτή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (π.χ περισσότερο από 30 χρόνια). Συνιστά δε καιρικές συνθήκες (τον καιρό) ενός τόπου το σύνολο των μετεωρολογικών συνθηκών (θερμοκρασία, βροχόπτωση, υγρασία κλπ) που επικρατούν για ένα συγκεκριμένο χρόνο (π.χ σήμερα, αύριο). Λέμε π.χ το Μεσογειακό κλίμα και αναφερόμαστε σε καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο χώρο της Μεσογείου. Το κλίμα το διαμορφώνουν οι μεταβλητές όπως το γεωγραφικό πλάτος, η απόσταση από τη θάλασσα, το ανάγλυφο, η εδαφοκάλυψη και οι ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες.

Ακόμα όταν περιορίζουμε το χώρο εκτίμησης του κλίματος τότε έχουμε το μικρο κλίμα για μια περιφέρεια π. χ Αττική ή το τοποκλίμα όταν αναφερόμαστε μια πόλη.

Τι όμως είναι αυτή η κλιματική αλλαγή και πως συμβαίνει;

Όλοι γνωρίζουμε ότι το κύριο αίτιο είναι τα παράγωγα του “φαινομένου του θερμοκηπίου” όπως το ονόμασε το 1822 ο Γάλλος Μαθηματικός Fourier. Eίναι δε το φαινόμενο του Θερμοκηπίου μια φυσική διεργασία. Μια διεργασία που χρειάζεται για να διατηρείται η γη μας ζεστή προκειμένου να υπάρξει ζωή και ανάπτυξη γιατί χωρίς αυτή τη διεργασία η γη αντί των 15οC μέση θερμοκρασία που έχουμε θα ήταν περίπου στους – μείον 20οC και άρα δεν θα μπορούσε να υπάρχει ζωή. Ο μηχανισμός του φαινομένου με απλά λόγια έχει ως εξής.

Η γη δέχεται συνολικά ηλιακή ακτινοβολία. Ένα μέρος της ακτινοβολίας αυτής εμποδιζόμενο από την ατμόσφαιρα και τα νέφη, επιστρέφει, ενώ ένα άλλο μέρος διέρχεται μέσα από την ατμόσφαιρα και φτάνει στη γη. Η γη θερμαινόμενη απορροφά ένα μέρος της θερμότητας ενώ ένα άλλο ποσοστό το επιστρέφει στην ατμόσφαιρα υπό μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας που θα έπρεπε κανονικά να διαφύγει. Δεν διαφεύγει όμως και εμποδίζεται λόγω της παρουσίας στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα (CO2), μεθανίου (CH4), οξειδίων του αζώτου (NOx), και φθοριούχων αέριων που συνεχώς παραγόμενα και εκπεμπόμενα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες συναθροίζονται και δημιουργούν ένα φράγμα διαφυγής της ακτινοβολίας.

Συνέπεια αυτού είναι η μη διαφεύγουσα ακτινοβολία να επανέρχεται στη γη με συνέπεια την αύξηση της θερμοκρασίας της γης. Ίδιο με ότι δηλαδή συμβαίνει σε ένα κλειστό θερμοκήπιο από όπου η θερμότητα δεν διαπερνά το κάλυμμα και επαναδρά αυξάνοντας τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του. Ήδη έχει μετρηθεί ότι η μέση αύξηση της θερμοκρασίας της γης έχει αυξηθεί κατά 0,5-0,6 βαθμούς Κελσίου από το 1880. Προβλέπεται να αυξάνεται σύμφωνα με τα Μοντέλα πρόβλεψης κατά 0,3 βαθμούς Κελσίου για τα επόμενα 100 χρόνια, ενώ στο τέλος του 2100 υπολογίζεται η αύξηση ότι θα είναι 1,5έως 5,8 βαθμούς Κελσίου.

Εδώ λοιπόν επικεντρώνεται η παγκόσμια κινητοποίηση στη μείωση των αρνητικών αέριων εκπομπών και κύρια του (CO2) που οι ανθρώπινες δραστηριότητες παράγουν όπως και τα άλλα αέρια του θερμοκηπίου που κατά κύριο λόγο συσσωρευόμενα στην ατμόσφαιρα αποτελούν την κύρια αιτία της παρατηρούμενης και αναμενόμενης κλιματικής αλλαγής.

Ας δούμε όμως πως το πράσινο, η βλάστηση, τα φυτά, και εδώ το αστικό πράσινο μπορούν να επηρεάσουν θετικά στην κλιματική αλλαγή.

Αστικό Πράσινο Πίνακας κατάταξης
Το πράσινο γενικά όπως αυτό των αστικών-περιαστικών περιοχών συνιστά, αναντίρρητα, το μοναδικό αυτοδύναμο απορρυπαντικό και βελτιωτικό της ποιότητας της ατμοσφαιρικής σύστασης αλλά και της ζωής συστατικό.

Επιπλέον συνιστά ένα ανοικτό φυσικό σύστημα, που όταν εγκατασταθεί, διαρκώς και χωρίς διακοπές, ενισχύει, φιλτράρει και εμπλουτίζει το φυσικό περιβάλλον της πόλης χωρίς συχνά ιδιαίτερες φροντίδες και απαιτήσεις.

Απαριθμώντας την προσφορά του πρασίνου με έμφαση στο αστικό πράσινο θα διαπιστώναμε επιγραμματικά τα παρακάτω εικοσιδύο (22) πλεονεκτήματα όπως αυτά μας δίνονται από την διεθνή Οργάνωση Δένδρα-πληθυσμός (πηγή www.treepeolple.org) ήτοι:

Συμβάλουν στην αντιμετώπιση της Κλιματικής αλλαγής
Καθαρίζουν τον αέρα
Εφοδιάζουν την ατμόσφαιρα με οξυγόνο
Δροσίζουν τους δρόμους και την πόλη
Βοηθούν στη εξοικονόμηση ενέργειας
Συμβάλουν στην οικονομία του νερού
Βοηθούν στη μη ρύπανση των νερών
Συμβάλουν στην μείωση της διάβρωσης των εδαφών
Προστατεύουν τα παιδιά από την υπεριώδη ακτινοβολία
Προσφέρουν τροφή (καρπούς)
Δρουν θεραπευτικά (γρηγορότερη η θεραπεία με θέα σε βλάστηση ασθενών )
Μειώνουν τη βιαιότητα (λιγότερη βία σε χώρους με δένδρα)
Βοηθούν στη διάκριση των εποχών
Δημιουργούν ευκαιρίες οικονομικές
Δρουν εκπαιδευτικά και για αναψυχή
Φέρνουν τους ανθρώπους της πόλης σε επικοινωνία
Αποτελούν διακριτικά στοιχεία αναγνώρισης στην πόλη
Προσφέρουν τροφή και κάλυψη για την πανίδα
Εμποδίζουν και προστατεύουν από αρνητική θέα
Προσφέρουν το ξύλο
Αυξάνουν την αξία της ιδιοκτησίας
Βοηθούν στην επιτυχία των επιχειρήσεων όπου υπάρχουν.
Ας δούμε όμως τις φυσικές διεργασίες και τους μηχανισμούς που διαθέτει το πράσινο της πόλης για να επιβιώνει και να προσφέρει όλα αυτά τα παραπάνω πλεονεκτήματα με έμφαση στη δέσμευση το αρνητικού για την κλιματική αλλαγή διοξειδίου το άνθρακα και τον εφοδιασμό της ατμόσφαιρας με το τόσο ευεργετικό οξυγόνο.

Οι φυσικές λειτουργίες του αστικού πρασίνου
Είναι γνωστό σε όλους πως τα φυτά με τους φωτοχημικούς μηχανισμούς που διαθέτουν συνιστούν φωτοσυνθετικούς αυτότροφους οργανισμούς, που με το φύλλωμά τους δεσμεύουν την ηλιακή ενέργεια και μετατρέπουν τα ανόργανα στοιχεία σε χημικά παράγωγα.

Με καθοριστική ουσία τη χλωροφύλλη, που βρίσκεται στους χλωροπλάστες – τα πράσινα μέρη του φυτού – και διαμέσου των στομάτων των φύλλων, λαμβάνει χώρα η διακίνηση του ατμοσφαιρικού αέρα κατά τρόπο ώστε το παραγόμενο οξυγόνο, που παράγεται με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, να διοχετεύεται στην ατμόσφαιρα, αφού προηγουμένως το εισερχόμενο με τον αέρα CO2 έχει δεσμευθεί και συνενωθεί με το υπάρχον στα φύλλα νερό (οπότε πέρα από το οξυγόνο παράγονται και σάκχαρα) σύμφωνα με την εξίσωση της φωτοσύνθεσης:

6CO2 + 6H2O + ενεργ. → C6H12O6 + 6O2

Αντίθετα κατά την διάρκεια της νύχτας και μέσω της διαδικασίας της αναπνοής συμβαίνει η αντίστροφη διαδικασία, σε ότι αφορά τα αέρια, οπότε ενώ το ατμοσφαιρικό οξυγόνο δεσμεύεται, αποδίδεται διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα σύμφωνα με την σχέση:

C6H12O6 + 6O2 → 6CO2 + 6H2O + απελευθέρωση ενέργειας

Γενικά το τελικό ισοζύγιο σε ότι αφορά το παραγόμενο οξυγόνο κατά την ημέρα και το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα κατά τη νύχτα έχει θετικό πρόσημο ως προς το οξυγόνο, το οποίο πλεονεκτεί και συνεπώς δρα αθροιστικά στο παραγόμενο και διοχετευόμενο οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Έχει υπολογισθεί πως το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται και αποδίδεται στην ατμόσφαιρα από ένα φυτό με την αναπνοή είναι μόλις το 1/3 με 1/5 αυτού που το φυτό δεσμεύει και καταναλώνει κατά την φωτοσύνθεση.

Δέσμευση του Διοξειδίου του Άνθρακα, παραγωγή Οξυγόνου
Πρώτο λοιπόν, άμεσο και ευεργετικό πλεονέκτημα από την παρουσία βλαστήσεως και γενικότερα των φυτών στην πόλη, είναι η δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα και η απελευθέρωση οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Πάνω σε αυτές τις διαφορές παραγωγής οξυγόνου και δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα στηρίζεται η ζωή του ανθρώπου. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος για το ρόλο του φυτικού κόσμου θα πρέπει να υπολογισθεί ότι η διοχέτευση οξυγόνου στην ατμόσφαιρα από τα φυτά των τροπικών δασών συμβάλλει κατά 55% στην αύξηση του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως το πράσινο φύλλωμα ενός ώριμου δένδρου π.χ. πλατάνι παράγει με τους μηχανισμούς της αναπνοής και της διαπνοής 1,7 χιλιόγραμμα οξυγόνου την ώρα. Ένα στρέμμα με 100 δένδρα μπορεί να διοχετεύσει στην ατμόσφαιρα μέχρι και 170 χιλιόγραμμα την ώρα.

Ας δούμε ένα παράδειγμα της σε Οξυγόνο προσφοράς της βλάστησης στην πόλη. Αν δεχτούμε ότι ο άνθρωπος καταναλώνει 550 λίτρα Οξυγόνου την ημέρα και ότι ένα φυτό –δένδρο για παραγωγή 150 γραμμαρίων ύλης για την ανάπτυξή του παράγει 22 λίτρα οξυγόνου χρειάζεται να παράξει 3,75 κιλά ύλης για την σε οξυγόνο ημερήσια ανάγκη ενός ατόμου.

Η κατανάλωση ενέργειας από το πράσινο στην πόλη
Μία ακόμα σημαντική συνεισφορά του πρασίνου των πόλεων (αστικού και περιαστικού) είναι η κατανάλωση ενέργειας. Ένα ώριμο δένδρο, κατά τη διάρκεια της αναπνοής και της διαπνοής, καταναλώνει 230.000 Kcal/ ημέρα ενέργεια – θερμοκρασίας, η οποία αντιστοιχεί με 5 κλιματιστικά συνεχούς λειτουργίας.

Επίσης στη σκιά ενός δένδρου παρατηρείται ελάττωση κατά 25 – 30% της ορατής ακτινοβολίας (ακόμα και το γρασίδι χωρίς την ύπαρξη δένδρων διοχετεύει μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας στο έδαφος, οπότε και υπάρχει μεγαλύτερη δροσιά).

Επιπλέον τόσο το αστικό όσο και το περιαστικό πράσινο συνδράμουν στην διατήρηση σταθερού θερμοκρασιακού επιπέδου στον αστικό χώρο αφού το καλοκαίρι συμβάλουν στην μείωση της θερμοκρασίας και το χειμώνα στην αύξηση της (κατά 2 – 7ο F), οπότε αποφεύγονται οι ακραίες θερμοκρασίες, οι οποίες είναι επικίνδυνες για τον πληθυσμό της πόλης. Ουσιαστικά τα φυτά απορροφούν μεγάλο μέρος της θερμότητας του ήλιου την ημέρα και την ελευθερώνουν σιγά – σιγά το βράδυ, οπότε και απαλύνουν την θερμοκρασία της ημέρας και θερμαίνουν τη νύχτα.

Το αστικό καθώς και το περαστικό πράσινο πέρα από παραγωγοί οξυγόνου, συμβάλουν στο φιλτράρισμα του ατμοσφαιρικού αέρα από του διάφορους ατμοσφαιρικούς ρύπους, όπως η σκόνη, τα μικροσωματίδια, το οξείδια του αζώτου, του άνθρακα και του θείου κλπ. Παρακάτω αναφέρονται δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα της απορρυπαντικής ικανότητας του αστικού και περιαστικού πρασίνου.

100 στρέμματα αστικού – περιαστικού πρασίνου (π.χ. οξιές) κατακρατούν 4 τόνους σκόνης, ετησίως, η οποία αποπλύνεται στο έδαφος σαν οργανική ουσία.
Σε έρευνα που έγινε στην Ρωσία αναφορικά με τις συγκεντρώσεις των αέριων ατμοσφαιρικών ρύπων, προέκυψε το αποτέλεσμα πως υπάρχει σημαντική μείωση τους όταν αυτοί διέρχονται από χώρους αστικού πρασίνου: Συγκέντρωση SO2 0,27 mg/m3 σε απόσταση 1000 μέτρων από το σημείο εκπομπής, μειώνεται στα 0,14 mg/m3 στα 1500 μέτρα χωρίς πράσινο και 0,08 mg/m3 στα 1500 μέτρα με ύπαρξη πράσινης ζώνης 500 μέτρων. Δηλ. παρατηρείται μείωση της συγκέντρωσης του διοξειδίου του θείου κατά 50%. Αντίστοιχα για τα οξείδια του αζώτου στα 1000 μέτρα από το σημείο εκπομπής η συγκέντρωση είναι 0,22 mg/m3, στα 1500 μέτρα χωρίς πράσινο 0,13 mg/m3 και σε πράσινη ζώνη 500 μέτρων στα 1500 μέτρα από το σημείο εκπομπής η συγκέντρωση των οξειδίων του αζώτου μειώνεται στα 0,07 mg/m3 μείωση 50% σε σχέση με την συγκέντρωση στα 1500 από το σημείο εκπομπής χωρίς την ύπαρξη ζώνης πρασίνου.
*Γράφει ο Κώστας Κασσιός
Ομότιμος Καθηγητής Τομέα Γεωγραφίας και Περιφερειακού Σχεδιασμού ΕΜΠ

Νομοθεσία για ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ στη χώρα μας

Διαχείριση Αποβλήτων 

Προτεραιότητα του Υπουργείου στον τομέα της περιβαλλοντικής πολιτικής αποτελεί η υιοθέτηση πολιτικών, μέτρων και έργων που στόχο έχουν την αποτελεσματική και ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, για την αειφόρο χρήση των πόρων και την πρόληψη της υποβάθμισης ή την αποκατάσταση, διατήρηση ή βελτίωση του περιβάλλοντος.
Το ευρύτερο πλαίσιο πολιτικής διαχείρισης αποβλήτων είναι:

η ενιαία και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του συνόλου των ρευμάτων αποβλήτων,
η ιεράρχηση των δραστηριοτήτων με προτεραιότητα στην πρόληψη, προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, ανάκτηση πόρων και ενέργειας και τελική διάθεση υπολειμμάτων
η ευθύνη του παραγωγού, και
η αντιμετώπιση της παραβατικής συμπεριφοράς.
Το πλαίσιο αυτό σηματοδοτείται με τη θέση σε ισχύ του Νόμου 4042/2012 (ΦΕΚ24/Α/13-2-2012) που ενσωματώνει την οδηγία-πλαίσιο για τα απόβλητα 2008/98/EΚ. Ο Νόμος ενοποιεί και εκσυγχρονίζει τη νομοθεσία διαχείρισης όλων των ρευμάτων αποβλήτων, αποσαφηνίζοντας κάποιες σημαντικές έννοιες και διατάξεις, όπως τον ορισμό και τον αποχαρακτηρισμό του αποβλήτου, δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και στη «διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού» και θέτει σαφέστερες απαιτήσεις για όλον τον κύκλο διαχείρισης των αποβλήτων, αποσκοπώντας στην ενθάρρυνση της πρόληψης παραγωγής και της προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση των αποβλήτων, στη σημαντική ώθηση της ανακύκλωσης και εν γένει της ανάκτησης των αποβλήτων, στη λογική της προώθησης της κυκλικής οικονομίας και της αποδοτικότερης διαχείρισης των πόρων. Μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο πολιτικής και δράσεων του ΥΠΕΚΑ ανήκει και η αντιμετώπιση διαχρονικών προβλημάτων στη διαχείριση αποβλήτων, με αιχμή την ολοκλήρωση του προγράμματος εξάλειψης της ανεξέλεγκτης διάθεσης αστικών αποβλήτων σε ΧΑΔΑ και την αντιμετώπιση προβληματικής λειτουργίας εγκαταστάσεων διαχείρισης αποβλήτων, πρακτικές που αφενός οδηγούν σε υποθέσεις καταγγελίας ενώπιον του ΔΕΕ αφετέρου, και κυρίως, στερούν από την ανάπτυξη της χώρας φυσικούς και οικονομικούς πόρους.

Για την εφαρμογή της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ και του Νόμου 4042/2012, ο προγραμματισμός του ΥΠΕΚΑ προβλέπει:

Κατάρτιση του Εθνικού Στρατηγικού Προγράμματος Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων
Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων, που λειτουργεί ως στρατηγικός σχεδιασμός για το σύνολο των ρευμάτων αποβλήτων και κατάρτιση Ειδικών Εθνικών Σχεδίων Διαχείρισης Αποβλήτων για ειδικά ρεύματα σε εθνική κλίμακα.
Προσαρμογή των Περιφερειακών Σχεδίων Διαχείρισης Αποβλήτων στη στοχοθεσία και κατευθύνσεις της οδηγίας 2008/98/ΕΚ, του ν.4042/2012 και του αναθεωρημένου εθνικού σχεδιασμού. Τα αναθεωρημένα Περιφερειακά Σχέδια περιλαμβάνουν την εκτίμηση των αναγκών για νέα προγράμματα συλλογής, ολοκληρωμένη κοστολόγηση των υπηρεσιών διαχείρισης αποβλήτων, σχεδιασμό πρόσθετων υποδομών και προγραμμάτων διαχείρισης αποβλήτων, καθώς και τις σχετικώς απαιτούμενες επενδύσεις.
Αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ)
To Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), το οποίο διαμορφώθηκε από κοινού με το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, μετά από επεξεργασία προηγηθείσας μελέτης, και αφού ελήφθησαν υπόψη απόψεις και προτάσεις υπηρεσιών, φορέων και πολιτών ευρέως αριθμού και φάσματος, καθορίζει τη στρατηγική, τις πολιτικές τους στόχους και τις δράσεις για τη διαχείριση των αποβλήτων σε εθνικό επίπεδο για την επόμενη εξαετία, ως το 2020. Η διαβούλευση που προηγήθηκε και μεγάλες δημόσιες εκδηλώσεις διαλόγου που διοργανώθηκαν (ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ, ΤΕΕ, ΕΕΔΣΑ) εμπλούτισαν το περιεχόμενο του ΕΣΔΑ και δημιούργησαν προϋποθέσεις γόνιμου διαλόγου στο επόμενο κρίσιμο διάστημα, προκειμένου αυτό να εξειδικευτεί σε επίπεδο Περιφερειών και Δήμων, ενώ πολλά μέτρα και κατευθύνσεις του θα κατοχυρωθούν νομοθετικά.
Το νέο ΕΣΔΑ συμπυκνώνει τη ριζικά διαφορετική πολιτική αντίληψη της νέας διακυβέρνησης προς ένα εναλλακτικό μοντέλο διαχείρισης αποβλήτων σύγχρονο και φιλικό στο περιβάλλον, με άξονες προτεραιότητας την αποκέντρωση των δραστηριοτήτων σε επίπεδο δήμων των οποίων αναβαθμίζεται ο ρόλος, την ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση της ανακύκλωσης με έμφαση στη διαλογή στην πηγή, την διακριτή διαλογή και επεξεργασία του οργανικού κλάσματος, τη μικρή κλίμακα των μονάδων επεξεργασίας και ανάκτησης, την ενθάρρυνση της κοινωνικής συμμετοχής, και κυρίως την κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης αποβλήτων. Οι φιλόδοξοι στόχοι του ΕΣΔΑ υιοθετούν πλήρως την φιλοσοφία της ιεράρχησης της διαχείρισης των αποβλήτων της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, υπερβαίνοντας τη λογική των συγκεντρωτικών μονάδων διαχείρισης σύμμεικτων αστικών αποβλήτων υπέρ της διαλογής στην πηγή ανακυκλώσιμων και βιοαποβλήτων και της μείωσης της παραγωγής αποβλήτων. Ανταποκρίνονται έτσι στις σύγχρονες και πιεστικές ανάγκες και στο κοινοτικό κεκτημένο, έτσι ώστε η διαχείριση των αποβλήτων στη χώρα μας να τεθεί στην υπηρεσία του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης, με παράλληλη δραστική μείωση του κόστους διαχείρισης επ’ ωφελεία της κοινωνίας και των πολιτών. Σηματοδοτεί την ανατροπή των ακολουθούμενων μέχρι σήμερα πολιτικών των κυβερνήσεων της τελευταίας τουλάχιστον 10ετίας και κατευθύνει προς μια οικονομία και μια κοινωνία με μηδενικά απόβλητα, μια κοινωνία που θα μετατρέπει τα απόβλητα σε πόρους προάγοντας την έννοια της Κυκλικής Οικονομίας στην πράξη.
Με βάση το παραπάνω πλαίσιο, η εθνική πολιτική για τα απόβλητα είναι προσανατολισμένη στους εξής στόχους-ορόσημα για το 2020: τα κατά κεφαλή παραγόμενα απόβλητα να έχουν μειωθεί δραστικά, η προετοιμασία προς επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση με χωριστή συλλογή ανακυκλώσιμων - βιοαποβλήτων να εφαρμόζεται στο 50% του συνόλου των αστικών στερεών αποβλήτων, η ανάκτηση ενέργειας να αποτελεί συμπληρωματική μορφή διαχείρισης, όταν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια κάθε άλλου είδους ανάκτησης και η υγειονομική ταφή να αποτελεί την τελευταία επιλογή και να έχει περιοριστεί σε λιγότερο από το 30% του συνόλου των Αστικών Στερεών Αποβλήτων (ΑΣΑ).
Το ΕΣΔΑ εκτός από τα ΑΣΑ περιλαμβάνει τη διαχείριση και άλλων ρευμάτων αποβλήτων όπως τα βιομηχανικά απόβλητα, τα γεωργοκτηνοτροφικά, κλπ.

Τo Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) και το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων εγκρίθηκαν με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 49 της 15.12.2015 «Τροποποίηση και έγκριση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (Ε.Σ.Δ.Α.) και του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων που κυρώθηκαν με την 51373/4684/ 25−11−2015 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σύμφωνα με το άρθρο 31 του Ν. 4342/2015»

ΠΥΣ 49/15.12.2015 (ΦΕΚ 174Α)
Διευκρινήσεις για τη διαδικασία έγκρισης των ΠΕΣΔΑ

Περιφερειακά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων

Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Επικίνδυνων Αποβλήτων

Η εθνική πολιτική, οι στρατηγικές και προοπτικές στη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, έως το 2020, καθορίζονται στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Επικίνδυνων Αποβλήτων (ΕΣΔΕΑ), σύμφωνα με τις τάσεις της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», την πρόταση για το 7ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον και τον Οδικό Χάρτη για την αποδοτικότητα των πόρων. Το ΕΣΔΕΑ, όπως και το ΕΣΔΑ, διαμορφώθηκε μετά από επεξεργασία προηγηθείσας μελέτης και αφού ελήφθησαν υπόψη απόψεις των εμπλεκόμενων υπηρεσιών και φορέων στον τομέα διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων και σχόλια στο πλαίσιο προηγηθείσας δημόσιας διαβούλευσης. Το Σχέδιο αποσκοπεί στη διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας και αποβλέπει στον κοινωνικό και οικολογικό μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου και στη μετάβαση προς μια οικονομία των κοινωνικών αναγκών, στο πλαίσιο μιας Κυκλικής Οικονομίας.
Ιδιαίτερη σημασία για την επίτευξη αυτού του σκοπού έχει η πλήρης εφαρμογή της πυραμίδας ιεράρχησης στη διαχείριση, με προτεραιότητα στην πρόληψη παραγωγής, ακολουθούμενη από την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση, την ανάκτηση ενέργειας και τέλος την ασφαλή διάθεση, ως τελευταία επιλογή διαχείρισης.
Το ΕΣΔΕΑ εγκρίθηκε με την ΚΥΑ οικ.62952/5384/2016 (ΦΕΚ Β’ 4326, 30.12.2016).
Η έγκριση του ΕΣΔΕΑ έχει ως πρώτη άμεση συνέπεια για την Ελλάδα την αποτροπή της χρηματικής κύρωσης των 3.000 ευρώ/ημέρα, που επιβλήθηκε από το Δικαστήριο της Ε.Ε. στη χώρα μας.
http://www.ypeka.gr

                              22 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό

και τα συμπεράσματα του 21ου συνεδρίου μας, που έγινε στη Λαμία, το Νοέμβριο του 2009,ειναι τόσο επίκαιρα όσο ποτέ.
Το νερό είναι και οφείλει να αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.

Μετά την ψήφιση του νομοσχέδιου για τη δημιουργία του υπερταμείου και την ένταξη σε αυτό της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ χωρίς ουσιαστικές αλλαγές και προσθήκες,δημιουργήθηκε κοινό μέτωπο ΜΚΟ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και καλούμε την Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το νερό ως δημόσιο αγαθό και περιβαλλοντικό – φυσικό πόρο και άμεσα να δεσμευτεί με ξεκάθαρο τρόπο, για τα παρακάτω:
-Δημόσια, βιώσιμη, ορθολογική και μη κερδοσκοπική διαχείριση των υδατικών πόρων.
-Διασφάλιση ότι οι εταιρείες διαχείρισης του πόσιμου νερού θα λειτουργούν στην κατεύθυνση της δημόσιας, ορθολογικής και ολοκληρωμένης παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης σε όλους τους πολίτες και όχι με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
-Διασφάλιση ότι η κλιμακωτή τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, θα εξυπηρετεί την ελεύθερη κι απρόσκοπτη πρόσβαση όλων των πολιτών σε καθαρό νερό συμβάλλοντας συγχρόνως στην καλή κατάσταση των υδατικών σωμάτων, και όχι τη δημιουργία μεγάλων εσόδων – υπεραξιών από κατανάλωση νερού.
-Άμεση διάθεση των απαραίτητων οικονομικών πόρων για τα αναγκαία απαραίτητα έργα στα πλαίσια της ορθολογικής διαχείρισης των υδάτων.
-Άμεση λειτουργία του Εθνικού Συμβουλίου Υδάτων και των Συμβουλίων Υδάτων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, άμεση δημιουργία Ανεξάρτητης Διαχειριστικής Αρχής για τον έλεγχο των μέτρων της ορθολογικής και βιώσιμης διαχείρισης των υδάτων και της τιμολόγησης των αντίστοιχων υπηρεσιών.
-Άμεση ολοκλήρωση των μελετών Λεκανών Απορροής Ποταμών και των μελετών πλημμυρικών φαινομένων, ώστε να έχουμε μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα των διαθέσιμων υδατικών πόρων.
Όπως ξεκάθαρα επισημαίνεται στην πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (Ολομ. 1906/2014, σκέψη 22η), η οποία δεσμεύει κάθε ελληνική κυβέρνηση, το νερό καθίσταται σπανιότερο συν τω χρόνω και η ύδρευση αποτελεί υπηρεσία κοινής ωφέλειας που είναι απολύτως αναγκαία για την υγιεινή διαβίωση των πολιτών και δεν μπορεί να αποσπαστεί από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας.    
                                                                                                                                                            Π.Φ

                    ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ.     (ΔΑΣΟΣ Vs ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ)

Ο όρος «Κλιματική αλλαγή», εισήχθη το 1975, από τον ωκεανολόγο Γ.Σ. Μπρέκερ, θέτοντας προφητικά, για πρώτη φορά στην ακαδημαϊκή κοινότητα, το ερώτημα «βρισκόμαστε στο χείλος μίας αποφασιστικής υπερθέρμανσης του πλανήτη;».

Βρισκόμαστε πλέον, ενώπιον της αναμφισβήτητης κλιματικής αλλαγής με την μετατροπή των εύκρατων ή υποτροπικών, μέχρι πρότινος, περιοχών, σε «αφρικανικού τύπου». Μετά από ένα «πύρινο» καλοκαίρι, τον φετινό χειμώνα, οι επικρατούσες θερμοκρασίες στις ΗΠΑ, συναγωνίζονταν αυτές της Ανταρκτικής, αγγίζοντας τους -500C, όταν το θερμόμετρο στην Αυστραλία κατέγραφε θερμοκρασίες άνω των 480C!

Εκτός, όμως, των ακραίων φυσικών μεταβολών και καιρικών φαινομένων, αναμένονται δυσμενείς επιπτώσεις και σε άλλους τομείς. Οι επιδημιολόγοι, έχουν αποδείξει τη σύνδεση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής (μολυσμένα ύδατα, εξάπλωση ιών, βακτηρίων και φορέων λόγω της υπερθέρμανσης) με την εξάπλωση των νόσων επιβαρύνοντας περισσότερο τις φτωχότερες κοινωνίες. Οι βιολόγοι, παρατηρούν την υποβάθμιση των οικοτόπων, την εισβολή αλλόχθονων ειδών σε αυτούς καθώς και την επερχόμενη εξαφάνιση ειδών στη χλωρίδα και την πανίδα (υπέργεια και θαλάσσια), προειδοποιώντας για τις καταστροφικές συνέπειες αυτών στον πλανήτη και την ανθρωπότητα. Ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, υποστηρίζουν ότι, οι εμφύλιες συρράξεις ανά τον κόσμο, συνδέονται με την αύξηση της θερμοκρασίας. Πιθανολογείται δε, ότι τα αναμενόμενα ακραία φυσικά φαινόμενα, να προκαλέσουν τη μετατόπιση πληθυσμών με επακόλουθες βίαιες συγκρούσεις, ψυχολογική επιβάρυνση κ.α. Η ανασφάλεια σίτισης και καθαρού, πόσιμου νερού, θα ενταθεί περαιτέρω και οι συνθήκες διαβίωσης, για μια μεγάλη μερίδα του πλανήτη, θα επιδεινωθούν.

Χρειάστηκε να περάσουν 15 και πλέον χρόνια από το άρθρο του Μπρέκερ, για να ενσκήψει, η παγκόσμια κοινότητα, στο κρίσιμο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Αφορμή ήταν η διαπίστωση από τους επαΐοντες, της μείωσης σε ανησυχητικό βαθμό, των δασών – ιδιαίτερα τον τροπικών δασών την περίοδο εκείνη – της σύνδεσή της με την έξαρση του φαινομένου του θερμοκηπίου και τις δυσοίωνες, για το μέλλον του πλανήτη, επιστημονικές προβλέψεις. Στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα που έγινε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το 1992, αναγνωρίστηκε ο ρόλος του ΔΑΣΟΥΣ, ως καταλυτικού ρυθμιστή του κύκλου του άνθρακα και ως εκ τούτου, ως πολύτιμου «εργαλείου» για την άμβλυνση της κλιματικής αλλαγής. Ο ρόλος αυτός, συνίσταται στην ικανότητα του ΔΑΣΟΥΣ, αφ’ ενός, να απορροφά και να δεσμεύει το 1/4 της ανθρωπογενούς εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου (CO2), μέσω της φωτοσύνθεσης, λειτουργώντας ως χοάνη, και αφ’ ετέρου, να εκπέμπει άνθρακα με την αναπνοή των φυτών. Ως εκ τούτου, σε όλες τις σχετικές διεθνείς Διεργασίες που ακολούθησαν με τελευταία το 2018 στο Κατοβίτσε της Πολωνίας, το ΔΑΣΟΣ, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος, για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν.

Στον απόηχο της συνομολογούμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της εκτιμώμενης ανικανότητας του γήινου οικοσυστήματος να υποστηρίξει στο μέλλον την ανθρώπινη ζωή, η άσκηση της Δασοπονίας για την αντιμετώπιση της αποδάσωσης και της υποβάθμισης των δασών, αποτελεί έναν άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η Δασική Υπηρεσία, ως θεματοφύλακας – από συστάσεώς της – του δασικού πλούτου της χώρας, έχει εντατικοποιήσει τις δράσεις της, για την προστασία και αναβάθμιση των δασικών οικοσυστημάτων. Στο δύσκολο έργο της, χρειάζεται συμπαραστάτες την κοινωνία. Προς τούτο, απαιτείται ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης μας με τη «Φύση», η συμφιλίωσή μας μαζί της.
https://dasarxeio.com
Σημέλα Ελ. Ελευθεριάδου
MSc Δασολόγος

               Μεγαλειώδες το συλλαλητήριο κατά της καύσης σκουπιδιών στο Βόλο.

10.000 πολίτες βροντοφώναξαν.

· ΟΧΙ στην καύση σκουπιδιών από την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ

· ΟΧΙ στη δημιουργία εργοστασίου SRF από τον Δήμο Βόλου

· ΝΑΙ στον καθαρό αέρα και λύση στο πρόβλημα της αερορρύπανσης

· ΝΑΙ στην οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων μας

Η καμινάδα… περιείχε κεραία κινητής τηλεφωνίας !!!!! Αναστάτωση, φωνές και καταγγελίες στην οδό Θερμοπυλών

https://lamianow.gr/lamia-i-kaminada-perieiche-keraia-kinitis-tilefonias-anastatosi-fones-kai-kataggelies-stin-odo-thermopylon-eikones/

Αναστάτωση επικράτησε σήμερα το μεσημέρι στην οδό Θερμοπυλών για κεραία κινητής τηλεφωνίας σε ταράτσα κτιρίου. Οι εργασίες σταμάτησαν όταν κάτοικοι της περιοχής κάλεσαν την αστυνομία…

Την ώρα που οι περαστικοί παρακολουθούσαν αδιάφορα έναν γερανό να κατεβάζει από ταράτσα κτιρίου μια καμινάδα, οι γείτονες έβγαιναν από τα σπίτια τους εκνευρισμένοι και ζητούσαν εξηγήσεις από το συνεργείο. Η καμινάδα για τους περίοικους ήταν μία ακόμη περίπτωση κεραίας κινητής τηλεφωνίας καμουφλαρισμένη -για να μην προκαλεί το δημόσιο αίσθημα όπως δήλωναν οι ίδιοι- που όπως ανέφεραν, έχουν δει το ίδιο έργο σε επανάληψη αρκετές φορές.

Δείτε την κεραία κινητής τηλεφωνίας στο εσωτερικό της καμινάδας

“Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Λειτουργούν περισσότερες από πέντε κεραίες στην περιοχή γεγονός που μας δημιουργεί έντονες ανησυχίες για την ακτινοβολία και τις επιπτώσεις πάνω σε μας και τα παιδιά μας” έλεγαν οι περίοικοι που ειδοποίησαν την αστυνομία να καταγράψει το γεγονός και να ελέγξει τι είδους εργασίες γίνονταν στο συγκεκριμένο κτίριο, ενώ στη συνέχεια μετέβησαν στο Αστυνομικό Μέγαρο για επίσημη καταγγελία.

Από την πλευρά του συνεργείου που βρίσκονταν στο σημείο με σκοπό να εκτελέσει τις εργασίες, τονίστηκε ότι δεν επρόκειτο για την τοποθέτηση καινούριας κεραίας αλλά για αντικατάσταση ήδη υπάρχουσας η οποία πληρούσε τα νόμιμα δικαιολογητικά.

Το θέμα αναμένεται να έχει και συνέχεια αφού οι κάτοικοι της Θερμοπυλών ζητούν πλήρη ενημέρωση από την εταιρία αλλά και από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου που “φιλοξενεί” την κεραία.

https://lamianow.gr/lamia-i-kaminada-perieiche-keraia-kinitis-tilefonias-anastatosi-fones-kai-kataggelies-stin-odo-thermopylon-eikones/