Η διαχείριση της γης

Η διαχείριση της γης με τις μεθόδους που εφαρμόστηκαν τα τελευταία πενήντα χρόνια, είχαν ποικίλες συνέπειες στην γεωργία. Μια εξ αυτών ήταν να επέλθει φτώχεια των θρεπτικών συστατικών του εδάφους, όπως άζωτο, φώσφορο, κάλιο, βόριο, χαλκό, μαγγάνιο κλπ. Αυτή η αποσύνθεση του εδάφους σε συνδυασμό με την επανάληψη καλλιεργειών υψηλής κατανάλωσης σε θρεπτικά συστατικά και την απομάκρυνση των ζιζανίων με ζιζανιοκτόνα, ευρέως φάσματος, προκάλεσαν σημαντική απώλεια της μικροχλωρίδας . Το πλούσιο στρώμα της γης, το χούμους όπως το λένε τεχνικά, χρήσιμο για την ελεύθερη ανάπτυξη των ριζών έχασε την πορώδη σύστασή του και συν τω χρόνω, κάθε στοιχείο αυτοϋποστήριξης, οπότε ο αγρότης να είναι αναγκασμένος να τροφοδοτεί τεχνητά, όλο και περισσότερο, με οργανικά και ανόργανα στοιχεία(λιπάσματα), για να ανασυστήσει αυτή την φυσική προμήθεια. Ακόμη και η μηχανοποίηση της γεωργίας και η διαρκής διέλευση γεωργικών μηχανημάτων για επεξεργασία, απομάκρυνση ζαζανίων, τροφοδοσία λιπασμάτων, συγκομιδής κλπ, είχε σαν αποτέλεσμα την συμπύκνωση του εδάφους(έγιναν βαρύτερα/συμπαγή) και την περαιτέρω δυσκολία ανάπτυξης μιας καλλιέργειας.

Προφανώς η πορεία είναι φθίνουσα και οι απαιτήσεις σε τεχνητά βελτιωτικά, ακατάπαυστα οργώματα και σχεδόν μηδενική αγρανάπαυση, επιδεινώνουν κάθε καλλιεργητικό πεδίο.

Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη και την γενικότερη εξαθλίωση του περιβάλλοντος, χάθηκε παντελώς η ισορροπία της χλωρίδας και μικροπανίδας. Το αποτέλεσμα; Μεγαλύτερες ασθένειες, εισβολείς εντόμων(η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο ανθρώπους), συνεχής τεχνίτη υποστήριξη(κάτι σαν ΜΕΘ δλδ) και απώλεια της ισορροπίας.

Δείτε τι έκανε ένας αγρότης προκειμένου να επαναφέρει αυτή την ισορροπία στο αγρόκτημά του, 5 στρεμμάτων. Βελτίωσε τις περιβαλλοντικές και μικροκλιματικές συνθήκες και το μετέτρεψε σε οικολογικό. Αποκατάστησε τους φυσικούς φράκτες με ξερολιθιές. Σταμάτησε την μονοκαλλιέργεια. Δημιούργησε φυσικά ρυάκια με την βοήθεια μιας δεξαμενής βρόχινου νερού. Σταμάτησε τις συνεχείς "θεραπείες", τα βοτανίσματα, τα εντομοκτόνα και μυκητοκτόνα. Άφησε το έδαφος να αναπνεύσει και να ανασυσταθούν οι πόροι του. Στο κάθε επίπεδο φύτεψε διαφορετικά φυτά(σόργο, ελαιοκράμβη, φαγόπυρο, ηλίανθους) και ανά διαστήματα διάφορα βότανα. Περιμετρικά φύτεψε αχλαδιές, μηλιές, βερυκοκιές, δαμασκηνιές και κάποια μικρά φρούτα, όπως σμέουρα, φραγκοστάφυλα και βατόμουρα. Μοίρασε μέσα στο αγρόκτημα "φωλιές" με μπιζέλια και κουκιά(πλούσια σε άζωτο) και άλλα κηπευτικά. Έφτιαξε έναν φυσικό τοίχο με βιβούρνα, φλαμπουριές, αγριοδαμασκηνιές, δαφνοκέρασα κλπ για να προστατεύει το κτήμα του από τους αέρηδες και ταυτόχρονα πέτυχε και την αποκατάσταση διαβίωσης εντόμων ανταγωνιστικών με άλλα επιβλαβή και τέλος ζήτησε από έναν μελισσοκόμο να μεταφέρει κάποιες απ’ τις κυψέλες του στο αγρόκτημά του.

Τι πέτυχε; Από αγρότης έγινε επιχειρηματίας. Το αγρόκτημά του επισκέψιμο, τα προϊόντα του ποιοτικά και φυσικά οικολογικά, ενώ ο ίδιος είναι πιο χαρούμενος, με λιγότερο άγχος και καλύτερη υγεία.

Απλή στρατηγική για μία βιώσιμη εκμετάλλευση, βασισμένη στην αποκατάσταση της βιοποικιλότητας, με την συνύπαρξη διαφορετικών ειδών, ανάμεσα σε δέντρα, θάμνους, μικρά φρούτα, καλλιέργειες ανοιχτού χώρου, κηπευτικά, βότανα, αγριολούλουδα και αγριόδεντρα. Παράδεισος για ωφέλιμα έντομα και πνοή ζωής για το έδαφος.

*Από fb Elena Namini